Joanna Olczak-Ronikier Books

Historia rodzinna z Historią w tle Książka W ogrodzie pamięci otrzymała Nagrodę Literacką Nike 2002 oraz nagrodę Premio Acerbi 2011 Bohaterami tej „prywatnej” historii z Historią w tle są najbliżsi krewni autorki: babka, rodzeństwo babki, ciotki, wujowie i kuzyni. Zasymilowani Żydzi – polscy inteligenci. Pracowici pozytywiści, którzy za swoje główne zadanie uznali służbę narodowi. Romantyczni szaleńcy, którzy uwierzyli, że można dźwignąć z posad bryłę świata. Jedni i drudzy znaleźli się później w diabelskich trybach totalitaryzmów: komunistycznego i hitlerowskiego. Tak wnikliwie narysowanych, plastycznych postaci nie znajdziesz dziś, Drogi Czytelniku, w żadnej współczesnej powieści. Najbardziej utalentowany scenarzysta nie stworzyłby równie zaskakujących sytuacji. Tylko życie tak dramatycznie układa i splata ludzkie losy. Książka W ogrodzie pamięci otrzymała Nagrodę Literacką Nike 2002 oraz nagrodę Premio Acerbi 2011. Została przetłumaczona na angielski, włoski, niemiecki, francuski, hebrajski, szwedzki, rosyjski, serbski i niderlandzki. W Polsce stała się bestsellerem, kupiło ją już ponad 50 tysięcy czytelników.

Ulotne. Sam tytuł mówi już wiele o tych opowiadaniach. Ulotna jest przeszłość, wyobrażenia o ludziach i sobie samym. Ulotne są myśli o tym, jak było i jak być mogło. Meandry pamięci i domysłów, wyobraźni i marzeń. To właśnie jest materia z jakiej składają się te opowieści, wysnute z prostych obrazów i bolesnych wspomnień, proponujące pewne wizje, ale dalekie od łatwych rozwiązań. Wciągają i zatrzymują na dłużej; na pewno nie ulecą łatwo z umysłu czytelnika.

Wiosną 1945 roku matka i babka Joanny Olczak Ronikier - bohaterki bestsellerowej i nagradzanej książki W ogrodzie pamięci - po latach wojennej tułaczki trafiają do Krakowa. Od tamtego czasu nie wyrzucają ani jednego zapisanego kawałka papieru. Listy, rachunki i notatniki towarzyszą pisarce przez całe życie. Są udręką i wyrzutem sumienia. Na początku XXI wieku niespodziewanie każą jej na nowo spojrzeć na czas tuż po wojnie.

Janusz Korczak, vlastním jménem Henryk Goldszmit, byl polský spisovatel, pedagog a lékař, který se stal průkopníkem moderních pedagogických teorií. Uctíval dítě jako autonomní bytost a kladl důraz na rozvoj jeho osobnosti. Vytvořil a vedl sirotčinec Sirotčí dům a Náš dům pro polské sirotky ve Varšavě, kde propagoval aktivní zapojení dětí do společnosti, což reflektoval ve svých esejích. Proslul nejen výchovnými metodami, ale také literárními díly pro děti, včetně románů a pohádkových příběhů, z nichž některé byly zfilmovány. Během nacistické okupace Polska prokázal hrdinství, když chránil své svěřence ve varšavském ghettu a na jejich poslední cestě do vyhlazovacího tábora v Treblince, kde zahynul spolu s nimi. Polský režisér Andrzej Wajda věnoval Korczakovi pozornost ve svém filmu z roku 1990. Kniha Joanny Olczak-Ronikierové, nazvaná Korczak, zachycuje historické události od první světové války až po tragédie druhé světové války. Věcně se zabývá předválečnými náladami v Polsku, včetně antisemitismu, a podrobně popisuje historii polských Židů. Kapitoly jsou protkány ukázkami z Korczakovy literární činnosti, zejména z jeho Deníku v ghettu, a občas se objevují vtipné židovské anekdoty.