Reportaż, czyli polska specjalność w najlepszym wykonaniu. "Made in Poland" to autoportret reporterów Dużego Formatu - to oni wybrali swoje najciekawsze teksty, by zaprezentować je czytelnikom. Hugo-Bader, Mariusz Szczygieł, Wojciech Tochman, Włodzimierz Nowak, Lidia Ostałowska, Włodzimierz Kalicki i wielu innych mistrzów sztuki opowiadania bez fikcji.Reportaż jest właściwie nonsensem. Bo ślamazarny, zawsze spóźniony, przegrywa z telewizją oraz internetem. A mimo to "Gazeta Wyborcza" przez tyle lat pielęgnuje ten jawny nonsens, znajdując w tym niezwykłe poparcie czytelników. Widocznie reportaż mówi więcej niż informacja, nawet obrazkowa, i inaczej niż publicystyka. Może zaspokaja potrzebę obcowania z bohaterami, potrzebę współczesnej fabuły, potrzebę współuczestnictwa w wydarzeniach za pośrednictwem tego, bohatera, jakim w reportażu jest autor.
Tą jedną biografią można wypełnić kilka życiorysów! Eksplorował jaskinie i
wspinał się w Himalajach. Jako opozycjonista w PRL-u był aresztowany i
internowany. W nowej Polsce wszedł do wielkiej polityki – był pierwszym
cywilem w ministerstwie obrony. Z wykształcenia matematyk, pracował w kilku
zawodach, w różnych krajach i w dwóch kompletnie odmiennych epokach. Jego
życie osobiste to niezwykle dramatyczna historia miłości i straty. Janusz
Onyszkiewicz ma o czym opowiadać. Jak z Wandą Rutkiewicz zdobyli Gaszerbrum
III? Którą z wielkich gwiazd kina dublował w filmie potępionym przez Gomułkę?
I co dla jego pokolenia oznaczał rok ‘68? Z jakiego powodu władze uważały, że
jest agentem MI6? Czemu „twórczo” tłumaczył rozmowę Margaret Thatcher z Lechem
Wałęsą? I dlaczego kolegę z celi nazywał „herbatnikiem”? Jak przyjął go Ronald
Reagan, a czym był zainteresowany Kim Ir Sen? Dlaczego odwołał salwę honorową
na cześć papieża? I jak to się stało, że wziął ślub z wnuczką Piłsudskiego w
więzieniu na Rakowieckiej, po czym odnaleźli rodzinę w Japonii? Rozmowy z
Januszem Onyszkiewiczem trwały trzy lata, przerwane przez czas pandemii,
bohater książki snuje więc też pasjonujące refleksje o tym, co dzieje się w
Polsce obecnie, zastanawiając się, „gdzie to pękło”... Swoje historie,
związane z mężem i ojcem, opowiadają także żona Joanna Jaraczewska i dzieci.
Włodzimierz Nowak– reporter, kulturoznawca, autorObwodu głowy, Serca narodu
koło przystanku, Niemca. Wszystkich ucieczek Zygfryda. Kierował magazynem
reporterów „Duży Format”. AutorStudia DF– cyklu rozmów wideo z reporterami.
Finalista Nagrody Literackiej Nike (za zbiór reportażyObwód głowy). Laureat
Nagrody Kulturalnej im. Georga Dehio, Polsko-Niemieckiej Nagrody
Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego i Nagrody SDP im. Kazimierza
Dziewanowskiego (za cykl reportaży z Białorusi). W OKO.Press odpowiada za
reportaż. Prowadzi też studium reportażu w Teatrze Jaracza w Olsztynie.
Violetta Szostak– absolwentka polonistyki, dziennikarka, od 2002 roku w
„Gazecie Wyborczej”. Autorka reportaży i wywiadów publikowanych w „Dużym
Formacie”, „Wysokich Obcasach”, „Wolnej Sobocie” i „GW” w Poznaniu.
Onyszkiewicz. Bywały szczęśliwe powrotyto już kolejna wspólna publikacja
Włodzimierza Nowaka i Violetty Szostak. W 2017 roku ukazała się też ich
książkaDżej Dżej. Rozmowy z Jackiem Jaśkowiakiem, prezydentem Poznania.
„Jetzt gibt es kein Polen mehr. Es gibt nur noch Geld“ - sagt Danuta Pruszewicz, die ihren Sohn verloren hat. Er starb beim Arbeitsunfall in einer Bonbonfabrik, sein letzter Atemzug roch nach Schokolade. Als die Familie Fragen stellt und sich um die Aufklärung seines tragischen Todes bemüht, hört sie entweder Ausflüchte oder stößt auf eine Mauer des Schweigens. Die zuständigen Behörden schieben den Fall hin und her, die Verantwortlichen in der Fabrik fühlen sich alles andere als verantwortlich, die Arbeitskollegen haben Angst zu reden. Im Arbeitszeugnis des Jungen steht der groteske Satz: „Das Arbeitsverhältnis wurde infolge des Todes des Mitarbeiters beendet.“ Für seine Reportagen aus den Jahren 1998-2013 reist Włodzimierz Nowak durch die polnische Provinz und besucht Orte jenseits der großen, glitzernden Städte. Dort, wo das Herz des Landes schlägt, trifft er auf Menschen, deren Leben sich nach der Wende 1990 dramatisch verändert hat. Er spricht mit verzweifelten Bergarbeiterfrauen, Kleinkriminellen, lebensmüden Teenagern, widmet sich ganz jenen Menschen, die zu den Verlierern dieser Wende gehören: den Verzweifelten, Gebrochenen, den Stolzen und Unbeugsamen. Und er erzählt von ihren Schicksalen - mit journalistischer Nüchternheit und auf berührende Weise.
