Bodil Malmsten Books

"Jag vill att det ska bli som vanligt igen. Om och om igen, det mal i mig - jag vill att det ska bli som vanligt igen, vanligt, som vanlig vill jag bli... jag vill att det ska bli som förut, för två år sen, fem, femton, tjugofem... Enkelt, självklart. Suzanne vid min sida. Pauline som hör av sig, som ringer, hälsar på. Jag som repeterar, har genrep, premiär, spelar hela spelperioden, filmar, gör tv, radioteater; gör det jag alltid gjort - det som gjorde att jag var jag Maurice Lind." Med Den dagen kastanjerna slår ut är jag långt härifrån, som bland annat nominerades till Augustpriset 1994, fick Bodil Malmsten ett stort genombrott som romanförfattare.

Samotna pisarka, rozgniewana na Szwecję, w której się urodziła, przeprowadza się do malowniczego departamentu w Bretanii, Finistère. Kupuje dom, który będzie remontować, uczy się języka, miejscowych obyczajów. Wreszcie spełnia swoje wielkie marzenie - urządza prawdziwy, bujny ogród. Po drodze musi się jeszcze zmierzyć z kretami, mamieniami, biurokracją, ceną wody... Pisanie książki, zakładanie ogrodu i kontakty z Finisterianami pochłaniają ją bez reszty.

Latem świat jest piękniejszy, a codzienność bardziej intensywna."Bo latem mało się musi, a wszystko może." Skandynawowie kochają światło. A let­nie światło na Północy nie przypomina żadnego innego – dłużej trwa, jest ostrzejsze, przejrzystsze, a jednocześnie nasycone błęki­tem morza, wszędobylskich jezior oraz zielenią gęstych lasów. Więc gdy dzień staje się choć odrobinę dłuższy, zaczyna się święto prostej radości i wyzwolenia.Skandynawskie lato to fascynujący przegląd mistrzów literatury pochodzących z Danii, Finlandii, Islandii, Norwegii i Szwecji. Od autorów znanych polskim czytelnikom od czasów dzieciństwa, jak Tove Jansson, Astrid Lindgren lub Hans Christian Andersen, przez noblistów, jak Selma Lagerlöf i Halldór Kiljan Laxness, po tych, z którymi zetkną się po raz pierwszy, jak Naja Marie Aidt czy Mikkel Bugge. Można otworzyć ten zbiór na dowolnej stronie i od razu zanurzyć się w jeziorze, morzu, wejść do lasu lub posiedzieć w ogrodzie, powędrować ulicami opustoszałego miasta, wystawić twarz do słońca i poczuć na policzku pocałunek jego promieni.