Een bijna fataal ongeval dreigt een abrupt einde te maken aan een gezamelijke vakantie van acht volwassenen en zeven kinderen. Hoofdpersonen Orville heeft hen allen uitgenodigd op een Frans buiten. Maar al na anderhalve dag komen er mysterieuze tegenkrachten op gang, die het kunstmatige familiebouwwerk verstoren. Hoe komt het dat Orville de tragikomische mislukking van dit samenzijn uiteindelijk als een bevrijding ervaart?
Zelfs een serieuze amateur-hardloper, zoals de hoofdpersoon van Dirk van Weeldens nieuwe boek, besteedt per week niet meer dan vijf à zes uur per week aan zijn sport. Dat is rond de 3 procent van de tijd die een week heeft. Toch beschouwt hij zijn hardloperschap als een belangrijk onderdeel van zijn leven, ja, als iets wat zijn wezen uitmaakt.Looptijd voert de lezer mee op een tocht die zowel door Hollandse duinlandschappen, Franse wijngaarden en langs Vlaamse rivieren voert als door de herinneringen en de kennis van de loper.Tijdens het lopen heeft de geest vakantie. Gedachten kunnen vrijelijk door elkaar lopen. De hoofdpersoon van Looptijd spiegelt zich aan indianen en Grieken, zestiende-eeuwse Turkse koeriers en moderne atleten. Persoonlijke, medische, literaire, maar ook religieuze en antropologische ideeèn komen op.De eerste mensen overleefden dankzij een uitzonderlijk vermogen tot het hardlopen van lange afstanden en een uitzonderlijk brein. Net als hardlopen hoort het verhalen vertellen tot de oudste vermogens van de mens. In Looptijd smelten die twee samen in een verrassende, eigentijdse vorm. Nuchter, lyrisch, belezen, openhartig en met ironie schreef Dirk van Weelden een romanesk dossier met zijn hardlopend lichaam als hoofdpersoon, even vanzelfsprekend als ongrijpbaar als het hardlopen zelf.'