Hildegarda z Bingen Books

W niniejszej książce znalazły się sprawdzone przepisy różnorodnych dań, których składnikiem jest orkisz. To propozycje przekąsek, przystawek, dań obiadowych i deserów. Każdy wielbiciel dobrej kuchni z pewnością znajdzie tu coś dla siebie. Czasem są to propozycje nieoczywiste i zaskakujące. Warto zdać się i w tym względzie na podpowiedzi Mistrzyni z Bingen. Św. Hildegarda - benedyktynka, kompozytorka, reformatorka, genialna znawczyni ziół - z przekonaniem pisała o orkiszu, że jest najlepszym ze wszystkich zbóż. Ogrzewa, odżywia, wzmacnia i jest łagodniejszy od innych ziaren. Daje człowiekowi mocne mięśnie i zdrową krew, szczęśliwy umysł i pogodną duszę. Czegóż chcieć więcej?

Objawienia mistyczne świętej Koniec doczesnego Świata w objawieniach św. Hildegardy! Fascynujące objawienia św. Hildegardy z Bingen, pochodzące z tajemniczej księgi Scivias. Przedstawione w niej mistyczne wizje ukazują początek wszelkiego stworzenia, upadek pierwszego anioła i pierwszego człowieka, powstanie piekła i działanie szatana, stopniowe odchodzenie ludzi od Boga i upadek moralności. Następne wizje dotyczą czasów ostatecznych: Hildegarda przepowiada nadejście Antychrysta, jego podstępne działania, ostatnia walkę z szatanem, prześladowania wiernych, a w końcu powtórne przyjście Chrystusa, powstanie zmarłych do życia, sad i przemianę świata.

Recepta świętej Hildegardy na dobre i zdrowe życie jest prosta: modlitwa i szukanie woli Bożej dla swojego życia, nadzieja zakorzeniona w Bożej obietnicy zbawienia i radość pochodząca od Ducha Świętego. Książeczka zawiera modlitwy do świętej i krótkie fragmenty jej rozważań.

Przedsłowie (fragment z książki): Drogi Czytelniku z ogromną radością oddaję dziś w Twoje ręce wspaniałą i wyjątkową książkę o tytule Scivias (Poznaj drogi Pana), która została napisana przez św. Hildegardę z Bingen. To niezmiernie ważne XII-wieczne dzieło, przyglądające się kluczowym obszarom życia człowieka, było publicznie odczytywane przez najwyższy autorytet ówczesnego Kościoła papieża Eugeniusza III. Scivias zostało przywiezione do Rzymu przez św. Bernarda z Clairvaux, osobę dobrze znaną i zaprzyjaźnioną ze św. Hildegardą. Wobec zgromadzonych na synodzie w Trywirze ta benedyktyńska mniszka autorka prac teologicznych, medycznych, kosmologicznych, ziołoleczniczych, kompozytorka oraz poetka, która dziś nazywana jest reformatorką Kościoła, odnowicielką życia monastycznego, kaznodziejką, egzorcystką, wizjonerką, prorokinią już za życia ziemskiego została przez Ojca Świętego nazwana świętą niewiastą. Scivias to pierwsza z trzech teologicznych ksiąg nazywanych często Trylogią Wizyjną. Księga druga to Liber Vitae Meritorum (Księga zasług życia), a trzecia Liber Divinorum Operum (Księga dzieł Bożych), zwana również De operatione Dei (O stworzeniach Bożych). Czytając Scivias można poznać Hildegardowe spojrzenie na treści traktujące o Bogu, Jego Kościele, człowieku oraz o całości stworzenia. W charakterystyczny dla siebie sposób, nasączony symbolizmem, nasza Święta klarownie wyjaśnia to, co często z powodu ograniczoności ludzkiej, jest trudne czy wręcz niemożliwe do poznania, zrozumienia czy choćby przeczucia. Proroczy i wizyjny ogląd prawdy wiecznej daje możliwość przybliżenia niepojętych Tajemnic Bożych. Prezentowane tłumaczenie pierwszej Księgi Scivias nie rości sobie prawa do wydania ściśle naukowego. Niniejsze przedłożenie wpisuje się jednak w szereg tych tłumaczeń, które starannie i zrozumiale dla współczesnego Czytelnika próbują oddać bogactwo tekstów ważnych i ponadczasowych. Alfreda Walkowska

Hildegardowe przyrodnicze dzieło o właściwościach rzeczy, zazwyczaj określane krótkim tytułem Physica, pod względem budowy reprezentuje typowo średniowieczny gatunek tekstu. Dziewięć ksiąg o ziołach, żywiołach, drzewach, kamieniach, rybach, ptakach, zwierzętach lądowych, gadach i metalach pozwala dostrzec dążenie Hildegardy do kompletności, które jest charakterystyczne dla encyklopedii Tekst napisano z perspektywy medycznej, zaś motywacją jego autorki nie jest ukierunkowanie się na historię zbawienia w sensie duchowej interpretacji przyrody, lecz zastosowanie wiedzy o przyrodzie w medycynie, przy czym ta obejmuje nie tylko leczenie chorób, lecz także zapobieganie im (zwłaszcza w aspekcie zdrowego odżywiania). Zatem niniejsza książka jest pomyślana raczej jako zorientowany na praktykę medyczny leksykon i stanowi prawdziwe, niezależne uzupełnienie zarówno Hildegardowych pism teologicznych, jak również skupionej na antropologii medycyny przedstawionej w dziele Causae et curae.