Faron Barbara Books

Drogi Czytelniku, czy wiesz, że w języku polskim większość określeń związanych z chorobami epidemicznymi występuje w rodzaju żeńskim, jak dżuma nazywana po prostu zarazą albo czarną śmiercią, cholera, hiszpanka albo trzęsawica? I czy uwierzysz, że wzięło to się ze strachu mężczyzn przez kobietami, które od zarania dziejów jawiły się jako istoty z pogranicza światów? Jeśli nie boisz się spotkania z Morową Dziewicą, odrażającą Hiszpanką, tajemniczą Cichą albo korowodem upiornych widziadeł podążających w podrygach za wysokim wozem, na którym siedzi rozczochrana dżuma, zapraszam cię do podróży w czasie. Dzięki niej odkryjesz, jakie zarazy siały największe spustoszenie, będziesz umiał rozpoznać ich zwiastuny i objawy, zajrzysz do leprozoriów i szpitali dla zapowietrzonych, przeżyjesz kwarantannę oraz poznasz szereg sposobów przeciwko zarazie. Dowiesz się więc, do którego patrona najlepiej się modlić w intencji ustania pomoru, jakie poradniki antyepidemiczne czytać, gdzie i u kogo szukać pomocy, jak zabezpieczyć dom przed morowym powietrzem, jakie lekarstwa stosować, jakie amulety nosić oraz co jeść, a czego unikać, żeby w ciele nie tworzyła się zgnilizna przyciągająca chorobotwórcze miazmaty.

Drogi Czytelniku, czy wiesz, że Kraków był kiedyś centrum nauk tajemnych? Że słynął w Europie jako ośrodek alchemii, którą praktykowano na królewskim dworze, na Uniwersytecie Krakowskim, a nawet w miejscowych klasztorach? I że znośnie żyło się tu domniemanym czarownicom, podczas gdy na Zachodzie ich koleżanki po fachu płonęły na stosach? Jeśli nie boisz się czarów, diabłów, boginek, zmór oraz innych demonicznych istot rodem z ludowej wyobraźni, zapraszam Cię do świata dawnych wierzeń, magii i przesądów. Z niektórymi zabobonami wiązały się tragedie miłosne, na czele z głośnym romansem Zygmunta Augusta i Barbary Radziwiłłówny. Za innymi, jak siedemnastowieczny proces zakończony spaleniem na stosie Doroty Pileckiej, domniemanej czarownicy ze Słomnik, stały ludzkie dramaty. Dzięki podróży, którą wedle swojej woli możesz odbywać na miotle albo na ożogu, poznasz ludzi praktykujących w Krakowie sztuki tajemne. Dowiesz się, które zawody były uważane za magiczne, jak rozpoznawano czarownicę, kto i w jaki sposób mógł nią zostać, a także jak broniono się przed czarami i demonami, jak zaklinano szczęście, jakich sposobów używano, aby zdobyć serce ukochanej lub ukochanego, i wielu innych przydatnych rzeczy, które nawet dzisiaj mogą Ci się przydać

Jak to się stało, że w czasach zdominowanych przez mężczyzn możni zgodzili się, aby na tronie Piastów zasiadła kobieta? W dodatku kobieta, której władza formalnie nie różniła się od zasięgu władzy królów? Chociaż legendy uczyniły Jadwigę Andegaweńską jedną z najbardziej rozpoznawalnych kobiet u władzy, więcej zamieszania na scenie politycznej wywołały niesłusznie pozostające w jej cieniu przodkinie z dynastii Piastów. Święte i tygrysice, bohaterki i intrygantki, waleczne matki i żony, skandalistki i domniemane trucicielki, które nigdy nie otrzymały tytułu przysługującego królom. To ich działania, nawet jeśli nie były one oficjalnymi władczyniami i „tylko” wspierały swoich mężów w walce o władzę lub sprawowały rządy opiekuńcze w imieniu małoletnich synów, wpływały na zmianę mentalności kilku pokoleń mężczyzn i pośrednio utorowały Jadwidze drogę do tytułu króla. Były wśród nich słynne święte – Jadwiga Śląska i Kinga, ale też kobiety pokroju niepopularnej Agafii, żony Konrada Mazowieckiego. Była także matka Konrada i Leszka Białego, Helena Znojemska, o której nieskory do pochwał Wincenty Kadłubek wyrażał się niemal w samych superlatywach. I był cały szereg kobiet zdeterminowanych w walce o władzę. Barbara Faron – pisarka i historyk z zamiłowania, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na co dzień współpracuje z kilkoma wydawnictwami, uczy języka polskiego i historii w jednej z krakowskich szkół. Jest autorką licznych artykułów z zakresu szeroko pojętej humanistyki i współautorką kilku przewodników turystycznych oraz wydanej nakładem Wydawnictwa Astra książki Siedem śmierci. Jak umierano w dawnych wiekach. W swoim dorobku ma także powieści oraz utwory dla dzieci i młodzieży.

Jak to się stało, że w czasach zdominowanych przez mężczyzn możni zgodzili się, aby na tronie Piastów zasiadła kobieta? W dodatku kobieta, której władza formalnie nie różniła się od zasięgu władzy królów?� Chociaż legendy uczyniły Jadwigę Andegaweńską jedną z najbardziej rozpoznawalnych kobiet u władzy, więcej zamieszania na scenie politycznej wywołały niesłusznie pozostające w jej cieniu przodkinie z dynastii Piastów. Święte i tygrysice, bohaterki i intrygantki, waleczne matki i żony, skandalistki i domniemane trucicielki, które nigdy nie otrzymały tytułu przysługującego królom. To ich działania, nawet jeśli nie były one oficjalnymi władczyniami i „tylko” wspierały swoich mężów w walce o władzę lub sprawowały rządy opiekuńcze w imieniu małoletnich synów, wpływały na zmianę mentalności kilku pokoleń mężczyzn i pośrednio utorowały Jadwidze drogę do tytułu króla. Były wśród nich słynne święte – Jadwiga Śląska i Kinga, ale też kobiety pokroju okrutnej Agafii, żony Konrada Mazowieckiego. Była także matka Konrada i Leszka Białego, Helena Znojemska, o której nieskory do pochwał Wincenty Kadłubek wyrażał się niemal w samych superlatywach. I było wiele innych kobiet zdeterminowanych w walce o władzę. Barbara Faron – pisarka i historyk z zamiłowania, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jest autorką artykułów z zakresu szeroko pojętej humanistyki i współautorką kilku przewodników turystycznych oraz wydanych nakładem Wydawnictwa Astra książek Siedem śmierci. Jak umierano w dawnych wiekach, Piastówny na tronach Europy, Jak przetrwać w zabobonnym Krakowie, Jak przetrwać zarazy w dawnej Polsce. W swoim dorobku ma także powieści oraz utwory dla dzieci i młodzieży.�

Stephen Hawking uznawał podróże w czasie za niemożliwe, jednak książki pozwalają nam przenieść się w przeszłość. Dzięki nim odkrywamy zaginione królestwa i zapomniane czasy, w tym fascynujące aspekty życia średniowiecznego Krakowa. Dowiesz się, jak zakładać rodzinę, jak długo karmić dzieci piersią oraz co robić, gdy płaczą w nocy. Poznasz średniowieczne menu i przekonasz się, że niektóre karczmy lepiej omijać. Odkryjesz, jak wyglądały imprezy i karnawałowe tańce, a także miejskie łaźnie, gdzie rodziny kąpały się razem. Jan Kochanowski miał swoje zdanie na temat łaźni, a życie miejskich dziewek często było pełne tragicznych doświadczeń. Zobaczysz, jak krakowski kat radził sobie z nielegalną konkurencją, a także jakie były zwyczaje duchownych, które mogą szokować współczesnych. Odwiedzisz apteki, gdzie można było kupić różne specyfiki, a także dowiesz się, ile kosztowała wizyta domowa lekarza. Poznasz reakcje krakowian na epidemię dżumy i ich codzienne zmagania. Zapraszam na fascynującą podróż do średniowiecznego Krakowa, gdzie życie było pełne wyzwań, a ludzie potrafili cieszyć się chwilą. Zasiądź z nimi do stołu, odwiedź kramy i warsztaty, a jeśli masz odwagę, także karczmy i burdele. Sprawdź, czy przetrwasz w średniowiecznym Krakowie choć jeden dzień.

Kroniki nie zawsze poświęcały dostatecznie dużo uwagi córkom i siostrom Piastów, mimo że miały one kluczowe znaczenie w polityce rodzinnej. Ich małżeństwa były gwarancją sojuszy z dynastiami takimi jak Przemyślidzi, Arpadzi czy Rurykowicze. Te kobiety kształtowały życie kulturalno-religijne na dworach, wychowywały przyszłych władców i często pośredniczyły w negocjacjach. Po śmierci mężów, wiele z nich sprawowało rządy opiekuńcze nad małoletnimi synami. Autorka przedstawia fascynujące portrety Piastówek, od legendarnych postaci jak Biała Knegina i Świętosawa, po wpływowe wdowy, takie jak pierwsza królowa Czech, Świętosawa, oraz znane z urody Ryksa Elżbieta czy potężna Elżbieta Łokietkówna. Czternaście z nich, w tym dwie koronowane władczynie Polski, zostało królowymi lub cesarzowymi. Wśród nich były Ryksa śląska, Anna świdnicka i Ryksa Bolesławówna, matka króla Danii. Książka nie tylko ukazuje znane i zapomniane postacie, ale także tło ich życia, uwzględniając skomplikowane relacje między Piastami a innymi dynastiami, z którymi nawiązywali sojusze i zawierali małżeństwa.

Zapraszamy na spacer po dawnym Kazimierzu, niegdyś samodzielnym mieście blisko Krakowa. Rozpoczniemy od przedmieścia Stradom, gdzie zetkniemy się z Piekłem, Niebem i Czyśćcem, związanym z postacią św. Szymona z Lipnicy. Z daleka zobaczymy wyspę na stawie z szpitalem dla syfilityków oraz cmentarzem, a następnie odwiedzimy klasztory i hotel, w którym gościł Honoriusz Balzac. Most Królewski zaprowadzi nas na wyspę wiślaną, a przez przedmieście Szewskie przejdziemy pod mury miasta Kazimierza, gdzie odkryjemy średniowieczny rynek, jatek mięsnych i kramów sukiennych. Odważni mogą zajrzeć do karceru przy kościele Bożego Ciała. Poszukamy śladów uniwersytetu, cmentarza topielców oraz Domu Esterki, gdzie król spotykał się z kochanką. W Kazimierzu odkryjemy pogańską gontynę, zaginiony palec biskupa oraz błogosławionego, którego nagrobek drżał w obecności kobiet. Zajrzymy do ratuszowego więzienia i sali tortur, gdzie spotkamy różne postacie. W Oppidum Judaeorum odwiedzimy synagogi, domy rabinów oraz jesziwę Mojżesza Isserlesa. Poznamy judaistyczne święta i obyczaje oraz poszukamy domu Heleny Rubinstein. Na koniec odwiedzimy szpital św. Leonarda, gdzie żyli trędowaci, oraz folwark Dajwora, a jeśli starczy nam odwagi, przeprawimy się na drugą stronę Nowej Wisły, gdzie wznosiła się szubienica.