Peryjody Wacława Potockiego (16211696) to cykliczna trenodia, poetycki zapis melancholijnych rozważań, którym asumpt dał przedwczesny zgon syna poety Stefana (zm. 1673). Indywidualna tragedia zbolałego ojca prowadzi do spostrzeżeń o charakterze uniwersalnym: w świecie, na którym wszystko podlega ciągłym zmianom wynikającym z cyklicznego porządku Natury i wiele zależy od kaprysów niestałej Fortuny, nie można być pewnym niczego. Dlatego też nic spośród rzeczy doczesnych, nawet twórcza aktywność, nie przynosi pociechy. Myśli autora, targanego coraz to nowymi falami rozpaczy, wybiegają więc ku śmierci i perspektywie zjednoczenia z potomkiem w wieczności. Za dopełnienie snutych w zbiorze refleksji uznać należy ułożone po śmierci córki Zofii (zm. 1677) Smutne zabawy, które ukazały się w serii w 2012 r.
