Jason, Julia i Rick są gotowi do kolejnej podróży: Peter Dedalus, jedyny człowiek, który może im pomóc w odnalezieniu Pierwszego Klucza, przekroczył Wrota Czasu i ukrywa się w Wenecji z XVIII wieku. Perfidna Obliwia Newton jest już na jego tropie, więc dzieci muszą działać szybko - trzeba odnaleźć tajemniczego Czarnego Gondoliera i trafić na Wyspę Masek, której nikt, oprócz niego nie zna.
Albumowe, ozdobne wydanie gawęd Bożeny Fabiani poświęconych sztuce inspirowanej Pismem Świętym. Książka z barwnymi reprodukcjami, wydana na wysokim jakościowo papierze i w twardej oprawie będzie pięknym prezentem dla wszystkich miłośników sztuki. Stary Testament zawiera opowieści najróżniejsze: zadziwiające, niezrozumiałe, wzniosłe i okrutne, tętniące życiem i emocjami – i wszystko to autorka obserwuje na obrazach, tropiąc przy tym realia związane zarówno z epoką żydowskich patriarchów i królów, jak i z czasami artystów podejmujących tematy biblijne. Przygląda się, jak w ciągu wieków radzono sobie z trudnościami w wyobrażeniu człowieka i żywiołów, powietrza, światła, wody, jak ukazywano potężne emocje bohaterów biblijnych, zwłaszcza te najgroźniejsze – nienawiść, mściwość, zawiść. Autorka ściśle powiązuje historię z obrazem, wyjaśnia jego treść, pokazuje podejście malarza do tematu – tak różne w zależności od epoki oraz indywidualnych cech artysty. Bożena Fabiani przybliża i objaśnia również malarstwo, którego źródłem stał się Nowy Testament. Przyjmuje układ chronologiczny, zgodny z opowieścią o życiu Jezusa. Wpisuje swoją opowieść w szeroko pojęty kontekst historyczno-obyczajowy, zarówno w odniesieniu do samego zapisu Ewangelii i starożytnej Palestyny, jak i do konkretnego dzieła, badając czas i okoliczności jego powstania oraz cechy charakterystyczne, styl artysty i ducha epoki, nie wchodząc przy tym w zagadnienia czysto teologiczne. Prawdę Starego i Nowego Testamentu można oddać w rozmaitych wariantach – opowiedzieć na swój własny sposób, uchwycić przez zmyślenie czy idealizację, wynieść ponad czas fabularny. Opowiedziana językiem malarstwa przeszłość biblijnych bohaterów jawi się w zaskakujących odsłonach i kostiumach, a artyści wszystkich epok prowokują do zupełnie innego spojrzenia na literacki pierwowzór. Pisząc o sztuce, która wyrosła na glebie słowa pisanego, Bożena Fabiani utrzymuje równowagę słowa i obrazu. Każdy rozdział składa się z przeplatających się dwóch elementów – krótkiego streszczenia tekstu, który malarz miał za zadanie zilustrować (autorka cytuje przy tym tekst biblijny) oraz z obrazów, którym towarzyszy opis, a nierzadko także dygresyjna informacja o malarzu. Autorka wzbogaca narrację o wiersze inspirowane Ewangelią. Książka jest skierowana do wszystkich miłośników malarstwa, a zwłaszcza tych, których interesują dzieła inspirowane tematyką biblijną. To propozycja książki popularyzującej wiedzę o sztuce i pasję do sztuki, pisana przez panią profesor Fabiani z zamysłem, by publikacja trafiła także do rąk młodych odbiorców. Kto sięgnie po tę książkę, będzie czerpał dużo przyjemności, odnajdując w niej rozmaite wymiary – słowne, literackie, malarskie i materialne.
„Tomik, który tym razem oddaję w ręce Czytelników, powstał z dwóch powodów i dwojaka też jest jego kompozycja. Jest to dwugłos tekstu współczesnego ze starożytnym. Układ ten wynika z tego, że publikując wybór swoich wierszy, częściowo już drukowanych, częściowo nowych, postanowiłam powiązać je z bliskimi duchowo, pięknymi, a powszechnie mało znanymi treściami Starego Testamentu, o którym zwykło się sądzić, że zawiera głównie krwawe opowieści z dziejów Izraela, z mściwym Jahwe, Bogiem nieprzyjaznym i surowym, w roli głównej. A przecież to nie tak… Księgi proroków i różne inne, a zwłaszcza Psalmy, zawierają bogactwo głębokich myśli, które niosą spokój, nadzieję, umacniają wiarę. To często prawdziwe Słowo Boże, słowo mocy, pomagające nam żyć dzisiaj tak samo jak naszym przodkom w ciągu minionych wieków. Tylko że jeśli Pismo Święte stoi gdzieś na zakurzonej półce, jest martwe. Moim pragnieniem jest wydobycie z niego tych cennych słów na światło dzienne, spopularyzowanie i pokazanie ich skuteczności. Bo one mają jakąś magiczną moc i doprawdy warto po cytaty z Biblii sięgać jak najczęściej, nosić je w kieszeni i nauczyć się ich na pamięć; żyć z nimi na co dzień. Jestem głęboko przekonana, że każdy znajdzie w Biblii cytat dla siebie, tylko musi się z nią zaprzyjaźnić. I to jest cel tego tomiku; oby udało się go osiągnąć!”.
Nowe wydanie wyboru najznakomitszych gawęd o sztuce, które wyszły spod pióra Bożeny Fabiani. Autorka wprowadza czytelników w świat sztuki: od mistrzów mozaiki bizantyńskiej po twórczość Francesca Goi. W ten sposób powstał mieszany wybór dwudziestu trzech gawęd. Opowiadają one o artystach włoskich, niemieckich, holenderskich, francuskich i hiszpańskich. Zasadniczo dotyczącą głównie malarstwa – od renesansu po romantyzm. Wyjątek stanowią dwie, które wychodzą poza ten zakres chronologiczny: jedna poświęcona została mozaikom w kościele San Vitale w Rawennie, druga opowiada o losach słynnego fałszerza, który w pierwszej połowie XX wieku wprowadził swoje dzieła jako obrazy Vermeera. Wśród bohaterów gawęd odnajdujemy zarówno postacie uznane, jak i osoby niemal zapomniane. „Najwięcej miejsca zajęli Włosi, bo to się im niewątpliwie należy. Na drugim miejscu pod względem objętości występują Holendrzy, następnie Francuzi, Hiszpanie i Niemcy” – jak pisze autorka we wstępie. Poza wyborem tekstów już publikowanych czytelnik znajdzie w tomie również kilka całkiem nowych gawęd. Jedna z nich przedstawia historię pewnego malarza, który nie mogąc zyskać sławy własnym pędzlem, postanowił skorzystać z cudzego. Dwudziestowieczny fałszerz upodobał sobie mistrza Vermeera i jego kosztem próbował zdobyć sławę i pieniądze… Tom został przygotowany z myślą o czytelnikach, którzy lubią oglądać piękne obrazy, a ciekawią ich także sylwetki samych twórców. Bogaty zestaw ilustracji zaprezentowany w książce wspaniale uzupełnia opowieści i malarzach i ich dziełach. Każdej gawędzie towarzyszą obrazy, a obrazom niekiedy refleksje zapisane w formie wiersza. Kilka z nich autorka napisała, będąc pod wrażeniem konkretnego obrazu, inne powstały całkiem niezależnie, ale wówczas dotyczą tego samego epizodu, który ilustruje malarz. Bogaty zestaw ilustracji wspaniale uzupełnia opowieść o malarzu i jego dziele.
Kiedyś ks. Jan Twardowski wyraził pragnienie, by zamieszkać w swoich wierszach. Przyznaję, że mnie też coś takiego pociąga i stąd kolejne tomiki, które stale zaludniają moje szuflady. Ten jest już czternasty, a składają się nań głównie wiersze nowe, ale czasem i tu wsuwam jakąś myśl sprzed lat – jak mi się zdaje – przydatną, czy też wiersz szczególnie przeze mnie ulubiony, a z powodu niskich nakładów, dziś niedostępny. Całość nosi tym razem tytuł „Boże ścieżki”. Bo jak kiedyś napisałam: Stwórca nie pozostawił nas samym sobie i tak jak w głowie żurawia czy gołębia umieścił niezwykły instrument umożliwiający ptakom nawigację, tak w głębi naszej istoty ukrył możliwość nawiązania kontaktu ze Sobą. Ona jest w nas wmontowana, ale odkrycie jej wymaga wysiłku, trzeba wejść na ścieżkę duchową, bo to jest ta sfera bliska Bogu. I właśnie zapisane tutaj myśli pomagają mi w wydeptywaniu owych ścieżek. A jeśli dopomogą w tym jeszcze komuś z Czytelników, to będę bardzo szczęśliwa.