Niniejsza publikacja oraz towarzysząca jej wystawa są efektem dialogu pomiędzy twórczościami Aubreyego Williamsa, gujańskiego malarza związanym z Wielką Brytanią, oraz Erny Rosenstein, polskiej artystki żydowskiego pochodzenia. Współobecność ich prac w Muzeum Sztuki oraz odnajdywane powinowactwa stanowią punkt wyjścia do refleksji nad sztuką, w której trudna historia i diasporyczna tożsamość wyrażają się w abstrakcyjnych i surrealistycznych formach. Dialog ten porusza kwestie powidoków Holokaustu i kolonializmu w latach 50. i 60. XX wieku oraz ich wpływu na współczesność. Konfrontacja tych dwóch wyjątkowych ścieżek artystycznych pozwala na nowo przyjrzeć się ich specyfice oraz przemyśleć kategorie związane z powojennym malarstwem i pamięcią społeczną. Spotkanie to ukazuje, jak niegeometryczna abstrakcja przenosi traumę przemocy związanej z dwiema historycznymi tragediami, a także sposoby tworzenia pamięci o nich i ich reprezentacji, stawiając pytania o relacje i możliwości porównań. Autorzy różnicują tragiczną perspektywę Rosenstein jako świadka Holokaustu oraz biografię Williamsa, potomka afrokaraibskich przodków, zwracając uwagę na życie po życiu przemocy. Tekstom esejów towarzyszą reprodukcje wybranych obrazów i rysunków z wystawy oraz innych omawianych prac.
