Bochiński Tomasz Books

Twórczość ks. Lucjana Szczepaniaka SCJ kapłana, poety, lekarza ustanawia w dziejach pisarstwa zjawisko o randze ewenementu literackiego. Pisarz uosabia wzór twórcy z powołania, z moralnego nakazu, wyniku sytuacji egzystencjalnych, w których uczestniczy. Wiersze mówią o niezawinionym i udostojnionym cierpieniu, sięgają wnikliwie istoty wartości chrześcijańskich, poszukują wskaźników autentyzmu wiary. Liryka poety przejmuje na siebie funkcje intymnej rozmowy z Bogiem, często nasyconej dramatyzmem bólu i bezradności wobec cierpienia, ukazuje trudne meandry ludzkich dróg do Najwyższego, rysuje ludzkie upadki i ludzkie wzloty. Autor próbuje odpowiedzieć na bardzo trudne pytania, zadawane przez pacjentów i ich opiekunów. Są to odpowiedzi motywowane przekonaniem, że opieka paliatywna to nie tylko leczenie przeciwbólowe, ale posługa psychologiczna, duszpasterska, niekiedy nawet socjalna. W tych trudnych zadaniach ważne jest zrozumienie potrzeb i oczekiwań dziecka, współtowarzyszenie mu w cierpieniu, w pokonywaniu poczucia osamotnienia, w przejściu na drugi brzeg życia (ze Wstępu Aliny Aleksandrowicz).

Pufcio jest potworem, lecz i ja, Kronikarz przygód małego Pufcia, jestem potworem. Nie śmiej się, Czytelniku, albowiem ty także jesteś potworem. A już z całą pewnością jest nim twoja latorośl, jeśli takową posiadasz. W każdym z nas czai się Pufcio, tyle że w dzieciach starszych, tych, które już dawno porzuciły misie i klocki, ukrywa się nader zręcznie, by tylko od czasu do czasu ujawnić swe potworne istnienie. Odwiedziny w kolorowym, bajkowym świecie Krainy Potworów to powrót do beztroskiego dzieciństwa, gdy potworny Pufcio mógł bez żenady czynić rzeczy okropne: pluć kaszką na podłogę, wdrapywać się na drzewa czy nazywać wszystko po imieniu bez oglądania się na polityczną poprawność. Podróżnicy zmierzający do Krainy Potworów – niezależnie od tego, czy jesteście w wieku przedszkolnym czy przedemerytalnym – podążacie właściwą drogą. Oczywiście jeśli waszym celem jest uśmiech (niekiedy szelmowski) i dobra zabawa. O czym zapewnia Kronikarz.

Ułożone w chronologiczną całość 13 opowieści o magicznej Pradze. Bardzo udany tom polskiej urban fantasy. Proza Tomasza Bochińskiego zabiera nas starej Pragi, Pragi z legend, prawobrzeżnej Warszawy z korowodem barwnych postaci: cwaniaków, handlarzy, wiedźm wiedzących, dziwek, meneli, łobuzów i bandytów. Posługujących się slangiem prawie już wymarłym, bo dzisiejsza Praga staje się modna, a nowe wypiera stare. Nostalgiczne opowiadania Bochińskiego zabierają nas do tego starego świata, a losy mieszkańców Pragi splatają się z fantastycznymi wątkami, tworząc niepowtarzalną praską urban fantasy.

Po wielkiej zagładzie resztki ludów świata schroniły się w jedynej jego niezniszczonej części, zwąc ją Ocaloną Krainą. Tysiąc lat później na spustoszałych ziemiach, które z takim trudem przebyli uciekający przed zagładą, znowu pojawili się ludzie. Byli to rycerze Światłości - ostatek armii Bractwa, zdruzgotanej w straszliwej bitwie kończącej walkę o władzę w Ocalonej Krainie. Uratowani z pogromu rycerze wraz ze swym mistrzem - Yvesem, księciem L'Gadrin, zmuszeni zostali do odwrotu poza Krainę - na owiane złowrogą tajemnicą Ziemie Jałowe...