Türk şiirinin en yalnız, en mutsuz, en umutsuz... bu yüzden de -mutlu değilse bile- en kalabalık, en umutlu şairinden kısa sürmüş uzun bir yolculuğun tüm konakları!... Öncü bir dil, sevgiyi bile acıtan bir duyarlık ve "bütün mümkünlerin kıyısı"nda yaşanan çaresizliğin son sığınağı:"Uzanıp kendi yanaklarımdan öpüyorum"...ya da:"Sizin alınız al inandımMorunuz mor inandımTanrınız büyük amennaŞiriniz adamakıllı şiirDumanı da cabaAma sizin adınız neBenim dengemi bozmayınız"Arz-ı Hal'den Dün Yok mu'ya tüm kitapları ve (unutulmaları ya da elenmeleri nedeniyle) kitaplarına girmemiş tüm şiirleriyle, Turgut Uyar külliyatı.
