David Schmidtz disputes the idea that rigorous reflection on how to live needs to begin with timeless axioms, rather than with more ephemeral circumstances of time and place. Rather, he argues that theorizing about how to live together should take its cue from contemporary moral philosophy's attempts to go beyond formal theory, and should ask which principles have a history of demonstrably being organizing principles of actual thriving communities at their best.
The book explores the ethical implications of social welfare, contrasting individual responsibility with collective accountability. Authors Schmidtz and Goodin engage in a critical discussion, addressing the complexities of welfare systems and the moral obligations of individuals versus society. Their analysis contributes to the ongoing international debate about the most just and effective approaches to social welfare.
Ludzie to istoty społeczne. Ich unikalnym mechanizmem przetrwania jest zdolność do współpracy. Najbardziej fundamentalną relacją na rynku jest współpraca, a nie konkurencja. Podstawowa relacja rynkowa to relacja handlowa – wymienianie się dobrami lub usługami na wzajemnie uzgodnionych warunkach. Współpraca i handel są niemal tym samym. Jedno z tych pojęć pochodzi z obszaru etyki, a drugie z ekonomii, ale niezależnie od tego, jakiej nazwy użyjemy, działalność ta – współpraca z innymi ludźmi – to w dłuższej perspektywie czasowej nasza najlepsza nadzieja na lepsze życie. Badając handel i współpracę, badamy logikę, która spełnia obietnicę lepszego życia. fragment książki
Profesor University of Arizona David Schmidtz – vystudovaný filosof a ekonom – v knize Prvky spravedlnosti předkládá velmi srozumitelným jazykem své úvahy o tom, co je spravedlnost. Hodnotí vhodnost přístupu ke spravedlnosti skrze principy zásluh, reciprocity, rovnosti a potřeb. Objasňuje, proč přistupovat k teoriím jako k mapám sloužícím správně pouze v určitém kontextu, analyzuje sousedskou povahu spravedlnosti a kriticky hodnotí práce klasických děl Rawlse i Nozicka.