Anna Enquist Books

An internationally bestselling, award-winning novel peering deep into the passions, losses, and reveries of the wife of eighteenth-century explorer Captain James Cook. After twelve years of marriage to English explorer James Cook, Elizabeth has yet to spend an entire year with her husband. In their house by the Thames, she moves to the rhythms of her life as a society wife, but there is so much more to her than meets the eye. She has the fortitude to manage the house and garden, raise their children, and face unbearable sorrow by herself-in fact, she is sometimes in thrall to her own independence. As she prepares for another homecoming, Elizabeth looks forward to James's triumphant return and the work she will undertake reading and editing his voluminous journals. But will the private life she's been leading in his absence distract her from her role in aid of her husband's grand ambitions? Can James find the compassion to support her as their family faces unimaginable loss, or must she endure life alone as he sails off toward another adventure? An intimate and sharply observed novel, The Homecoming is as revelatory as James Cook's exploration of new frontiers and as richly rewarding as Elizabeth's love for her family. With courage and strength, through recollection and imagination, author Anna Enquist brilliantly narrates Elizabeth's compelling record of her life, painting a psychological portrait of an independent woman ahead of her time and closely acquainted with history

Die einen stürzen sich in die Arbeit, um sich abzulenken, andere beginnen an sich und der Welt zu zweifeln, verlieren den Boden unter den Füßen. Aber können wir den Verlust eines geliebten Menschen wirklich jemals verwinden? In ihrem beeindruckenden Roman erzählt Anna Enquist von einer Familientragödie und von zwei Geschwistern, der Anästhesistin Suzan und dem Psychotherapeuten Drik, die auf ganz unterschiedliche Weise mit dem Schmerz umgehen: ihn verdrängen und betäuben oder immer wieder aufrühren und erneut fühlen. Anna Enquist zeigt den Alltag und die Lebenswirklichkeit beider medizinischen Bereiche so authentisch und nachvollziehbar, wie man es selten gelesen hat – ein »Arztroman« der ganz besonderen Art.

Wie lebt man weiter nach einer traumatischen Erfahrung? Der Abstand zwischen Menschen, die sich lieben, die guten Absichten, die stillen Verwünschungen und missglückten Annäherungen – all das beschreibt Anna Enquist meisterhaft in ihrem neuen Roman. Nach einer traumatischen Erfahrung findet das Ehepaar Carolien und Jochem keinen Trost mehr im anderen, sie ziehen sich zurück, kapseln sich ab, kämpfen allein mit ihrer Angst und Wut. Ihre Freunde Hugo und Heleen, die das Unglück miterlebt haben, reagieren mit Verdrängung und Flucht. Sie schämen sich, weil sie einander nicht helfen konnten, aber sie reden nicht darüber. Und das Streichquartett, das den vier Musikern stets Freude bereitet und über vieles hinweggeholfen hat, gibt es nicht mehr. Doch als Carolien nach Shanghai aufbricht, wo Hugo einen neuen Job angenommen hat, empfindet sie zum ersten Mal nach langer Zeit wieder so etwas wie Freiheit und sogar Glück. Allmählich scheint Licht ins Dunkel zu dringen … Ein vollkommen eigenständiger Roman der großen niederländischen Autorin, der dort einsetzt, wo ihr letzter Roman »Streichquartett« ein dramatisches Ende nimmt.

Dit verhaal is gesitueerd in een nabije toekomst. Een toekomst die ons lijkt te beroven van onze laatste culturele en maatschappelijke illusies. Plaats van handeling is het centrum van de hoofdstad, rond het grote water nabij het gloednieuwe gerechtsgebouw en het in onbruik geraakte muziekcentrum. 'Muziek, dat helpt', wist Reve. De vier leden van het strijkkwartet dat op gezette tijden samen musiceert weten het ook. Alle vier zijn ze op verschillende manieren beschadigd door het leven, maar in de muziek vinden ze afleiding, troost, ja soms zelfs iets van verheffing. Aan dat alles lijkt ruw een einde te komen wanneer een repetitie op de woonboot van een van de leden met grof geweld verstoord wordt door een levensgevaarlijke indringer.

Nico en Loes van der Doelen wonen in een ouderwets en ruim huis, schitterend gelegen aan de duinrand, omringd door een flinke lap grond. Maar of dit veel bijdraagt aan hun levensgeluk? Hun dochter Maj is vorig jaar van huis weggelopen en heeft niets meer van zich laten horen. Loes, lerares klassieke talen, is gevlucht in haar passie voor tuinieren. Nico heeft zich met nog grotere verbetenheid dan voorheen toegelegd op zijn werk in de staf van een psychiatrisch ziekenhuis. Nu hij daar directeur gaat worden, heeft hij zich voorgenomen met straffe hand een reorganisatie door te voeren die moet leiden tot een zuivere concentratie op de kerntaken van de instelling.

De schrijfster Helene Lievaert belandt na een merkwaardig verlopen literaire avond in Delft in een vreemd bed en na een gepassioneerde nacht toont haar mysterieuze minnaar haar een zorgvuldig bewaard object. Het blijkt te gaan om een verdwenen schilderij van Vermeer, getiteld Daer een seigneur zijn handen wast. Naderhand komt ze tot de ontdekking dat ook van de minnaar moet worden vastgesteld wat altijd over het schilderij beweerd is: écht bestaan maar toch verdwenen. En wat zegt zijn verdwijning intussen over de realiteit van Vermeers schilderij? Wat steeds weer opvalt in het werk van Anna Enquist is dat de personages die daarin optreden zich, in een poging houvast te krijgen, mythische vormen van het ongrijpbare en het onbegrijpelijke dat hun overkomt. Niet zelden mondt die poging uit in een verbeten strijd tegen de elementen. In de tien verhalen waaruit De kwetsuur bestaat, is dat vaak niet anders. De verhalen waarmee de bundel opent (het historische relaas van een rampzalig eindigende visvangst) en afsluit (een niet minder rampzalig verlopend boottochtje op het IJsselmeer) zijn daar fraaie voorbeelden van.

Hangend over een grote tafel en bevangen door een grimmige eenzaamheid bestudeert een vrouw de Goldbergvariaties van Johann Sebastian Bach. Ze doet dat met de rug naar de toekomst, de blik gericht op wat geweest is. Soms staat ze op om plaats te nemen aan de vleugel en een variatie te gaan spelen. Maar de pianostudie lijkt voor de vrouw allereerst een verdovend middel. Langzaam maar zeker, variatie voor variatie, ontvouwt zich het landschap van haar verleden zoals zij dat voor zich ziet. Dat levert een allerminst chronologisch beeld op. Op de voorgrond treedt echter voortdurend een gezin: een vrouw (die zij zelf is), een man, een dochter en een zoon in verschillende levensstadia. Momenten van geluk en pijn, van vrolijkheid en razernij, van onbekommerdheid en zorg wisselen elkaar in snel tempo af. Zo is het leven. Maar onder al dat onvermijdelijke existeren resoneert van meet af aan iets; aanvankelijk ternauwernood waarneembaar maar gaandeweg dringt een verontrustende ondertoon zich in toenemende mate aan ons op. Een onstuitbare melodie als een aanzwellend noodlot dat alles overstemt en essentieel is. De toekomst heeft zich in de verste hoek van de kamer teruggetrokken. Buiten gaat het leven zijn onhoudbare gang. In een kleine wereld, los van ruimte en tijd, speelt de moeder een lied voor haar kind. Voor het eerst, voor het laatst.