王蒙 Books

Handscroll; Color on paper; 552cm(width)*22cm(height) This painting depicts Taibai Mountain and its surrounding scenery in Jing County, Zhejiang Province, focusing on the 20 li of forest in front of the Tiantong Temple. The forest in the painting is dense, setting off the temple pavilion and grass hut, among which horse-riders and monks went their own ways. Trees of dozens of species, with green and crimson leaves intermingled, highlight the serenity of the mountain. The painting was part of Shen Zhou and Xiang Yuanbian's collections in the Ming Dynasty, then of Liang Qingbiao and An Yizhou's collections in the early Qing Dynasty.

Focusing on the life of the sixteenth Karmapa, this book explores his significant role in preserving and transmitting Tibetan Buddhism in exile. It delves into the Karmapa's activities while highlighting the cross-cultural interactions between Buddhism and Western influences, emphasizing the importance of Asian agency in this dialogue. The author provides a nuanced analysis of the Karmapa's contributions to the global understanding of Tibetan Buddhism.

Focusing on urban planning, this book examines strategies for developing compact cities, particularly in western China, where rapid urban growth presents unique challenges. It analyzes the impact of spatial planning systems on urbanization control and highlights critical issues within the planning process. The text discusses potential improvements to local planning systems to foster compact development and emphasizes the interconnectedness of planning, implementation, and urban development in these rapidly changing locales.

Wtedy Tajwajku zdał sobie sprawę, jaki jest Niyaz: nienawidzi tylko dobrych ludzi w trzeźwym stanie. Przy trzeźwym umyśle i zdrowych zmysłach pamięta, że złym należy schlebiać, podlizywać się im. Wypijając trochę wódki, zaczyna nienawidzić całą ludzkość, a pijany, przeklina wszystko, na czym świat stoi. Nie można powiedzieć, że Tajwajku nigdy wcześniej nie spotkał takich ludzi. Po pierwszym kontakcie starał się trzymać od nich z daleka dlatego, że rozumiał: dzisiaj on, ze szklanką w ręku patrząc ci w oczy, przeklina innych, dokładnie tak jak wczoraj przeklinał (lub zrobi to jutro) ciebie, tak samo ściskając szklankę i patrząc w oczy innym ludziom.

Jak piękne stałoby się życie komuny ludowej, gdyby wszyscy jej członkowie mieli taki stosunek do pracy, kolektywu, współmieszkańców wsi i własności społecznej, jak Abdullah! Ale byli i tacy, jak Kuwahan, nie właściciele ziemscy i nie kontrrewolucjoniści, i nie bandyci, ale nienawidzący dobrych ludzi, nienawidzący ich za to, że są dobrzy. Tego, który postępuje zgodnie z zasadami, który jest szlachetny, kto całe serce od-daje wspólnej sprawie - takich oni starają się utytłać. I im bardziej bez skazy jest człowiek, tym bardziej napływają krwią oczy zawistników, kołacze się w nich wściekły gniew i nie mogą się doczekać, by takiego człowieka wymazać kałem. Nawet wtedy, gdy im samym to nie przynosi żadnej korzyści, oni jednak będą mazać i mazać, i mazać... Oczernić człowieka, wymazać kałem - to jest ich główne zadanie, cel życia - nie pozwolić dobrym ludziom żyć normalnie. Może oni rozumieją, że sam fakt istnienia dobrych ludzi dla złych to straszne zagrożenie. Gdyby nie tacy, jak Abdullah, a jest ich niemało niemożliwym byłoby zorganizowanie komuny, niemożliwe było by prowadzenie kolektywnej produkcji, pod-trzymanie ogólnego dobrobytu. - fragment powieści

'Rare Gabe Torheit' ist eine große Familiengeschichte, ein Drama mit vielen Enden, eine greifbare, oft schmerzhafte Darstellung von zwei Kulturkreisen, welche uns heute entscheidend prägen.