Andrzej Paczkowski Books

Stan wojenny, który generał Wojciech Jaruzelski ogłosił wczesnym rankiem 13 grudnia 1981 r., trwał formalnie przez ponad półtora roku, ale faktycznie ciągnął się kilka lat. Był drastyczną próbą złamania „solidarnościowej” rewolucji, próbą, która ostatecznie się nie powiodła. Niniejsze opracowanie, najpełniejsze w tej tematyce, oparte jest na tysiącach dokumentów archiwalnych – polskich, sowieckich i amerykańskich – setkach wspomnień i relacji oraz bardzo już obszernej literaturze. Autor stara się opisać mechanizm przygotowań i przebieg stanu wojennego, biorąc pod uwagę działania z jednej strony napastnika, czyli władz PRL i ich moskiewskiego patrona, z drugiej zaś „Solidarności” będącej ofiarą agresji. Uwzględnia także reakcje całego społeczeństwa oraz aspekty międzynarodowe. W nieco odmiennej wersji książka ta ukazała się w Stanach Zjednoczonych, a jeden z amerykańskich recenzentów uznał, że autor udowodnił, iż „nie tylko zna historię, ale też ją czuje”.

Dla trojga rodzeństwa nastają ciężkie czasy. Kiedy ich ojciec umiera, okazuje się, że spadek, ogromny majątek, otrzymuje nieznana nikomu Barbara Tryźnianka. Rozsierdzone rodzeństwo postanawia za wszelką cenę odnaleźć tajemniczą kobietę.Jednakże o Barbarze Tryźniance nikt nigdy nie słyszał i nikt jej nigdy nie widział. Jakby zapadła się pod nią ziemia. Kim jest kobieta wskazana przez ojca na wykonawczynię testamentu? Jak ją odnaleźć? I czy kobieta zwróci to, co jej się, według innych, nie należy? Dlaczego też ojciec przekazał majątek obcej kobiecie? Na te i wiele innych pytań znajdzie czytelnik odpowiedzi w tej porywającej powieści.

Das >Schwarzbuch des Kommunismus hat den Blick auf das 20. Jahrhundert tiefgreifend verändert. Von den Autoren minutiös recherchiert, zieht es die grausige Bilanz des Kommunismus, der prägenden Idee unserer Zeit. Mehr als 80 Millionen Tote, so rechnen die Autoren vor, hat die Vision der klassenlosen Gesellschaft gekostet - mehr als der Nationalsozialismus zu verantworten hat. Das Buch hat eine beispiellose Kontroverse ausgelöst, denn es beläßt es nicht bei einer Generalinventur des roten Terrors, es benennt auch Mitwisser und intellektuelle Mittäter im Westen: Das Schwarzbuch ist auch eine Unglücksgeschichte jener >willigen Helfer

Byłem czynnym świadkiem wydarzeń, które w tej książce opisuję, do dziś czuję więź emocjonalną z tym, co działo się podczas "karnawału 1980-1981”, przerwanego wybuchem "wojny polsko-jaruzelskiej” i z ludźmi, z którymi się wówczas spotykałem. Jest to sytuacja wygodna, gdyż pamiętam atmosferę, która zwykle nie pozostawia śladu w dokumentach. Ale jednocześnie dla historyka kryją się za tym liczne pułapki. Starałem się przebrnąć drogę między Scyllą profesjonalnych zasad i standardów a Charybdą moich przekonań i wspomnień. Osądźcie Państwo sami, czy przebyłem ją cało. Andrzej Paczkowski

When it was first published in France in 1997, Le livre noir du Communisme touched off a storm of controversy that continues to rage today. Even some of his contributors shied away from chief editor Stéphane Courtois's conclusion that Communism, in all its many forms, was morally no better than Nazism; the two totalitarian systems, Courtois argued, were far better at killing than at governing, as the world learned to its sorrow. Communism did kill, Courtois and his fellow historians demonstrate, with ruthless efficiency: 25 million in Russia during the Bolshevik and Stalinist eras, perhaps 65 million in China under the eyes of Mao Zedong, 2 million in Cambodia, millions more Africa, Eastern Europe, and Latin America--an astonishingly high toll of victims. This freely expressed penchant for homicide, Courtois maintains, was no accident, but an integral trait of a philosophy, and a practical politics, that promised to erase class distinctions by erasing classes and the living humans that populated them. Courtois and his contributors document Communism's crimes in numbing detail, moving from country to country, revolution to revolution. The figures they offer will likely provoke argument, if not among cliometricians then among the ideologically inclined. So, too, will Courtois's suggestion that those who hold Lenin, Trotsky, and Ho Chi Minh in anything other than contempt are dupes, witting or not, of a murderous school of thought--one that, while in retreat around the world, still has many adherents. A thought-provoking work of history and social criticism, The Black Book of Communism fully merits the broadest possible readership and discussion. --Gregory McNamee

'Lenin, wynalazca totalitaryzmu' to książka wybitnego historyka Stephana Courtois. Autora znanego w Polsce przede wszystkim jako redaktora i współautora dwóch monumentalnych dzieł Czarnej księgi komunizmu i Czarnej księgi rewolucji francuskiej. Biografia Lenina wydana z okazji 100 lecia rewolucji bolszewickiej jest wynikiem kilkudziesięciu lat studiów nad komunizmem i myślą jego przywódców. Tak jak Czarna księga komunizmu była reakcją na wybielanie, zwłaszcza na Zachodzie, zbrodniczego charakteru tego systemu, według kalki zły faszyzm - dobry komunizm, tak nowa biografia przywódcy bolszewików, jest w związku z jego wybielaniem i przeciwstawianiem swojemu następcy czyli zły Stalin - dobry Lenin. Biografia napisana jest bardzo żywym językiem. Czuć w niej żarliwość badacza, ale też ludzkie emocje związane z własnymi doświadczeniami autora, który jako młody człowiek sam był uczestnikiem komunistycznego ruchu. Przede wszystkim książka ta stanowi znakomicie udokumentowane studium postaci oraz ideologii i systemu politycznego. Niewątpliwe walory i liczne zalety tej publikacji są oczywiste: własna praca badacza, ekskluzywne materiały, oryginalny punkt widzenia, znakomity język, i niezwykle jasna i precyzyjna narracja. O wartości tej pracy stanowi także kontekst szerszy. Nie przypadkowo ukazała się ona w rocznicę wybuchu rewolucji bolszewickiej. Jest ona próbą odpowiedzi na trwające, czy nawet odżywające fascynacje komunizmem i jego nowymi formami i wcieleniami. Wielu historyków, naukowców oraz spora część opinii publicznej jest dziś gotowa lekceważyć zagrożenia wynikające z nieprzepracowanego do końca doświadczenia komunizmu. Stephan Courtois na pewno do nich nie należy. Pokazuje jego zbrodniczość, antyludzki charakter, totalitarne zagrożenie dla naturalnych więzi społecznych, ale także rolę jednostki, zdeterminowanego przywódcy, i wąskiej grupy zdecydowanej iść na wojnę z otaczającym ich światem. Refleksja Courtois choć mocno osadzona w historii jest przydatna nie tylko dla zrozumienia przeszłych wydarzeń historycznych, ale także bardzo uczula i daje instrumenty dla monitorowania współczesności. Nowa biografia Lenina, nie jest czymś codziennym. W Polsce, być może ze względu na traktowanie pewnych spraw jako oczywiste, powstawanie nowych prac o Leninie nie należało do priorytetów badaczy. W tym miejscu należy przypomnieć i warto pamiętać, że to właśnie biografia pióra Antoniego Ossendowskiego, sprzed prawie już wieku, należała do dzieł zarówno prekursorskich jak i ostrzegawczych.

Zbiór opowiadań o poszukiwaniu Boga w nieoczywistych miejscach i sytuacjach. Dobry materiał do zadumy nad sensem naszego życia. Mężczyzna, który spotkał Boga to zbiór jedenastu opowieści, spośród których parę opartych jest na prawdziwych, choć potraktowanych z dużą swobodą wydarzeniach. Jest tu między nimi historia kryminalna i znajdują się też opowiadania obyczajowe. Historie oparte na wspomnieniach autora, niektóre potraktowane z nutą fantazji. Czytając książkę czytelnik przeniesie się do klasztoru, w którym żyje bardzo ciekawa zakonnica, do piwnicy, gdzie odbywa się dziwny monolog z cegłą w ręce, na polską wieś czasów wojny, czy też do łóżka z szatanem. Pozna wariata z ulicy, zakochanego w dawno nieżyjącym chłopaku człowieka, dziewczynkę, która pewnego dnia przestaje chodzić oraz tytułowego człowieka, spotykającego Boga. Spojrzy też do pewnego śląskiego domu lat osiemdziesiątych. Wszystkie opowiadania w jakiś sposób dotyczą Boga, choć nie jest on punktem przewodnim danej pozycji, a jedynie powiązaniem pomiędzy historiami.

Opowieść o czasie wojny. O ludziach żydowskiego pochodzenia, którzy pewnego dnia zostają skazani na Oświęcim. Natan, mieszkający w Krakowie, zakochuje się w Marlenie, Niemce przygarniętej przez jego rodzinę, i nie widzi poza nią świata. Tymczasem Marlena nie jest tym, za kogo się podaje, a rodzina srogo zapłaci za swoją dobroć. Świat mieszkającego w Pradze Jony niszczy wojna. By ocalić mu życie, rodzina decyduje się wysłać go do Terezina, ale Terezin okazuje się czymś innym, niż sądzili. Icek, kolega Natana, wyjeżdża do Ameryki, by zarobić na wymarzony sklep, który ma zapewnić spokojną starość matce. W Ameryce jednak nic nie układa się tak, jak miało być. Jego matka, Róża Kranz, zostaje w Krakowie. Kiedy wybucha wojna, nie chce uciekać wraz z innymi, ponieważ czeka na powrót Icka. Pozbawieni wolności ludzie są niczym ptaki bez skrzydeł, nie mają ani możliwości ucieczki, ani ratunku. Czy uda im się jeszcze wrócić do domu? Czy uda im się odnaleźć dawne życie? A może wszystko ułoży się zupełnie inaczej...