Gelukkige mensen lezen en drinken koffie

More about the book

Toen ik in de buurt van de Gelukkige Mensen kwam, begon ik langzamer te lopen. Al meer dan een jaar had ik er geen voet meer gezet. Ik bleef aan de overkant op de stoep staan en vermeed ernaar te kijken. Onbeweeglijk en met mijn ogen naar de grond stak ik mijn hand in mijn zak: ik had nicotine nodig. Toen liep er iemand tegen me aan en draaide ik onwillekeurig mijn gezicht in de richting van mijn literair café. Een winkelruit met houten kozijn, een deur in het midden, binnen een winkelbel, en een naam die ik vijf jaar geleden zelf had bedacht: 'Gelukkige mensen lezen en drinken koffie'. Het voerde me allemaal terug naar mijn leven met Colin en Clara. Na het verliezen van haar man en dochtertje bij een auto-ongeluk is Diane in een toestand van shock en lusteloosheid geraakt. Zo goed en zo kwaad als het kan probeert haar compagnon Felix in zijn eentje hun koffietentje Gelukkige mensen lezen en drinken koffie draaiende te houden. Ondertussen lukt het Diane maar niet om haar leven weer op de rails te krijgen en ze komt amper nog de deur uit. Als het haar allemaal te veel wordt, besluit ze om naar Ierland te gaan om tot rust te komen. Hoewel ze zich zo veel mogelijk terugtrekt, dringen het leven en de liefde zich toch aan haar op.