Alessandro Pronzato Book order

Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie pozwala nam zrozumieć, że do Boga przychodzi się jedynie taką drogą, która zbacza w kierunku bliźniego. Aby przyjść do Boga jak pisze Alessandro Pronzato w swej medytacji nad najbardziej znaną przypowieścią w Ewangelii trzeba się zatrzymać przy człowieku (nieważne, kim jest), który domaga się uwagi przez wzgląd na szacunek i miłość, które mu się należą. Jezus wskazał nam Samarytanina jako przewodnika na drodze miłosierdzia. Pielgrzymka ta wymaga od nas wyjścia poza nasze pole widzenia, poza miasto i opłotki naszych pobożnych przyzwyczajeń. Praktykując miłosierdzie, zgodnie z rytuałem czułości i współczucia, otrzymujemy możliwość zbliżenia się do człowieka, a dzięki niemu do Boga.

Każdego dnia możemy sięgnąć po tę książkę, by przekonać jak wiele radości przygotował dla nas Bóg. Radość modlitwy, wiary - na każdy miesiąc zaproponowano inny temat rozważań, codzienne rozważania wzbogacono cytatami z J. Sulivana, M. Ovadia i J. Heschela. Skłaniająca do refleksji książka dla każdego, której główną myślą jest radość ujmowana pod różnym kątem, nie wyłączając bolesnego. Radość z posiadania matki, radość z działania na rzez pokoju, radość z odkrywania, że śmiech to poważna rzecz, radość wiary w jednego Boga czy wreszcie radość dawania radości - warto przeczytać!

Ta książka jest nowym spojrzeniem na Ewangelię z perspektywy kobiecej. Autor pokazuje nam dziewięć spotkań z kobietami: spotkanie Jezusa z Samarytanką przy studni w Sychar; spotkanie Jezusa z cudzołożnicą, która jest kobietą ciągle kuszoną do zdrady swojego autentycznego kobiecego powołania za sprawą... mężczyzn, później uważających, że mają prawo rzucać kamienie; spotkanie Jezusa z kobietą, która dotyka skraju Jego płaszcza, z tą, która zadowala się okruszynami, i jeszcze z Marią i Martą, z kobietą od 'dwóch groszy', z Marią z Betanii, w końcu z Marią z Magdali. Księdza Pronzato można porównać do górnika: wchodzi do kopalni Nowego Testamentu i wychodzi z niej z wagonikiem załadowanym nowymi diamentami.

'Twoje słowo jest lampą dla moich kroków i światłem na mojej ścieżce' (Ps 119, 105). Jaki jest sens i cel życia? Jak żyć, by nie żałować żadnej chwili, w pełni się rozwinąć, sprawiać swoją obecnością radość innym, zwłaszcza najbliższym? Są to pytania, które stawiają sobie ludzie myślący, pragnący żyć świadomie. Nie ma na nie jednak prostych, oczywistych odpowiedzi. Każdy człowiek musi odnaleźć własną 'ścieżkę' prowadzącą do pełni życia. Alessandro Pronzato poprzez tę książkę pragnie pomóc wszystkim otwartym na ten wysiłek. Proponując na każdy dzień roku krótkie, ale bogate w treść, błyskotliwe, nierzadko prowokujące teksty, chce zmobilizować wierzących do indywidualnej refleksji i modlitwy. Czerpiąc z mądrości wielu innych autorów, a zwłaszcza Biblii, zachęca do podjęcia wysiłku myślenia, co jest podstawą osiągnięcia mądrości 'osobistej', pomagającej żyć dobrze i pięknie.

Alessandro Pronzato w charakterystycznym dla siebie stylu przedstawia sylwetkę o. Franciszka Marii Jordana, założyciela salwatorianów, nie ograniczając się do jałowego życiorysu, ale kreśląc portret tego wybitnego kapłana z różnych perspektyw. Można więc poznać zarówno jego słabe, jak i mocne strony, jego słabości i jego siłę. Ojciec Franciszek, jaki wyłania się na kartach tej publikacji, jest osobą żywą, z krwi i kości, zawładniętą pragnieniem przejęcia ognia od Jezusa, który zgodnie z pięknym ewangelicznym obrazem przyszedł rzucić go na ziemię. Wydobywając z Dziennika duchowego o. Jordana najcenniejsze skarby, A. Pronzato maluje przekonująco obraz jego duchowych zmagań, a zarazem wskazuje drogę każdemu, kto chciałby w chrześcijańskim duchu iść jego śladem. Celna synteza duchowości o. Jordana, odpowiednia jest zarówno dla początkujących, jak i dla znawców tematu.

Kniha obsahuje zamyšlení na každý den v roce, a to z pera autora nebo jeho oblíbených myslitelů. Ve světle evangelia si bere na paškál některé modly a nešvary dnešní doby, přičemž každý měsíc je vždy věnován jednomu nosnému tématu. „Křesťan, který nechce zůstat uvězněn v tenatech dnešní mentality, propadnout se do bažiny banality, být pohlcen chřtánem všeobecného hloupnutí,… ale chce odolávat módám a pomrkávání po vládnoucích božstvech moci, zjevu, úspěchu a peněz, potřebuje znovu nalézt potěšení v přemýšlení a znovu navázat spojení se svým svědomím, příliš často dušeným a téměř utýraným okolním kraválem. Bratři, víte, že myšlení nejen neškodí, ale naopak prospívá zdraví naší víry?“ (z předmluvy)

„Czy nie widzicie, o mędrcy (…), że Bóg uczynił oczy sów i puchaczy tak ogromne, by mogły widzieć w nocy, gdy rzeczy są tym, czym są i niczym innym”.Alessandro Pronzato wie, że zoologia to gałąź teologii, którą musimy dopiero poznać. Istnieje wiele zwierząt, które mają do opowiedzenia własne fascynujące historie.Co ma nam do przekazania osioł, na którym Jezus wjeżdżał do Jerozolimy? Co zarozumiały kogut, który ogłosił zdrady Piotra? Czy możemy się uczyć od owcy, która nie chce być stadem, od robaka, świni, bobra, węża, łososia, mrówki? Uważajmy… ewangeliczną stajnię zamieszkują także święte pawie i baranki Boże!Historie zwierząt opisane w tej książce są zabawne, oryginalne, a czasem nawet obraźliwe, ale – co ważne – nie są trywialne. Zmuszają do poważnego przemyślenia ważnych kwestii. Być może nadszedł moment odbudowy stajni Ewangelii. Działanie to wydaje się dość interesujące, a przy tym użyteczne. Chodzi o ponowne wprowadzenie posługi osła z czasu wjazdu do Jerozolimy, posługi szybko zlikwidowanej, gdyż wydawała się kłopotliwa i nie szła z duchem czasu; o powrót do wolnego śpiewu bezczelnego koguta, który zasygnalizował zdradę Piotra; o powrót do zaufania pierwotnej naturze anioła, poddanemu ostatnio niebezpiecznym operacjom inżynierii genetycznej, aż do przekłamania jego natury i uczynienia go agresywnym; o danie zdecydowanej odmowy tym, którzy naśladując starszego brata z przypowieści, domagają się koziołka, jako nagrody za ich rzekome zasługi… Potem mamy wiele innych zwierząt, które dzisiejszemu Kościołowi mogą opowiedzieć swoją sugestywną historię i udzielić lekcji.Autor czuje się ponadto w obowiązku zasygnalizować niebezpieczne pojawienie się w klerykalnym ZOO różnych gatunków zwierząt, których nie ma w Ewangelii (pawie, żółwie, papugi, krety, gadające świerszcze, warczące psy, sole itp.). Natomiast trzeba konieczne znaleźć miejsce dla bobrów, sów, mrówek i łososi. Alessandro Pronzato jest przekonany, że zoologia nie jest drugorzędną dziedziną teologii. Pokazuje to w tej oryginalnej i ironicznej, a nawet zuchwałej (w znaczeniu „niezwykłej) książeczce, która zmusza do poważnych, a przynajmniej niebanalnych myśli.

Jest to książka o duchowej drodze, którą przeszedł wybitny człowiek Franciszek Jordan, założyciel salwatorianów. Na tej drodze może odnaleźć się wielu ludzi naszych czasów, którym bliskie jest doświadczenie napięcia między apatią a pasją duchową, między obojętnością a żarliwością.

Współczesny świat szczyci się zdobyczami i chlubi się postępowością. Każdy człowiek znajduje się w szponach tego rytmu. Biegnie szybko i jest pochłonięty manią szybkości. W gorączkowym biegu zostawił za sobą jednak wiele ważnych spraw: duszę, Boga, modlitwę, zachwyt, najwyższe ideały, wartości. W tym biegu zapomniał o sobie, zgubił swoją tożsamość. Zatracił sens tego wielkiego biegu, nie wie dokąd biegnie i dlaczego. Człowiek potrzebuje Boga takiego, jakim pokazał się Marii Magdalenie, Nikodemowi i swoim uczniom - rybakom. On znajdował na drogach ludzi pospolitych, nie tych wybranych, lecz ludzi żywych, nie papierowych oficjeli, lecz ludzi, którzy opowiadali Mu życie. Opowiadali Mu o nim oczyma, krzykiem, płaczem. I... o takich i dla tych jest ta książka...