Alessandro Pronzato Books

„Czy nie widzicie, o mędrcy (…), że Bóg uczynił oczy sów i puchaczy tak ogromne, by mogły widzieć w nocy, gdy rzeczy są tym, czym są i niczym innym”.Alessandro Pronzato wie, że zoologia to gałąź teologii, którą musimy dopiero poznać. Istnieje wiele zwierząt, które mają do opowiedzenia własne fascynujące historie.Co ma nam do przekazania osioł, na którym Jezus wjeżdżał do Jerozolimy? Co zarozumiały kogut, który ogłosił zdrady Piotra? Czy możemy się uczyć od owcy, która nie chce być stadem, od robaka, świni, bobra, węża, łososia, mrówki? Uważajmy… ewangeliczną stajnię zamieszkują także święte pawie i baranki Boże!Historie zwierząt opisane w tej książce są zabawne, oryginalne, a czasem nawet obraźliwe, ale – co ważne – nie są trywialne. Zmuszają do poważnego przemyślenia ważnych kwestii. Być może nadszedł moment odbudowy stajni Ewangelii. Działanie to wydaje się dość interesujące, a przy tym użyteczne. Chodzi o ponowne wprowadzenie posługi osła z czasu wjazdu do Jerozolimy, posługi szybko zlikwidowanej, gdyż wydawała się kłopotliwa i nie szła z duchem czasu; o powrót do wolnego śpiewu bezczelnego koguta, który zasygnalizował zdradę Piotra; o powrót do zaufania pierwotnej naturze anioła, poddanemu ostatnio niebezpiecznym operacjom inżynierii genetycznej, aż do przekłamania jego natury i uczynienia go agresywnym; o danie zdecydowanej odmowy tym, którzy naśladując starszego brata z przypowieści, domagają się koziołka, jako nagrody za ich rzekome zasługi… Potem mamy wiele innych zwierząt, które dzisiejszemu Kościołowi mogą opowiedzieć swoją sugestywną historię i udzielić lekcji.Autor czuje się ponadto w obowiązku zasygnalizować niebezpieczne pojawienie się w klerykalnym ZOO różnych gatunków zwierząt, których nie ma w Ewangelii (pawie, żółwie, papugi, krety, gadające świerszcze, warczące psy, sole itp.). Natomiast trzeba konieczne znaleźć miejsce dla bobrów, sów, mrówek i łososi. Alessandro Pronzato jest przekonany, że zoologia nie jest drugorzędną dziedziną teologii. Pokazuje to w tej oryginalnej i ironicznej, a nawet zuchwałej (w znaczeniu „niezwykłej) książeczce, która zmusza do poważnych, a przynajmniej niebanalnych myśli.

Para permitirnos intuir el Reino y la aventura y el riesgo de la Palabra, Jesús emplea un lenguaje sencillo, concreto e inmediato. De ese modo, y gracias a unas imágenes que les son familiares, sus oyentes logran percibir las realidades más difíciles de entender. Esperanza cotidiana y poesía al unísono. En un mundo en el que parece primar lo aparente, lo espectacular y lo estrepitoso, la parábola del sembrador y las que le siguen pretenden hacernos conscientes de que las realidades decisivas tienen lugar en un contexto de pequeñez, escondimiento y silencio. Se trata de atravesar la corteza y adivinar la fuerza que actúa en lo más hondo. Debilidad y fuerza de la simiente. Lo importante permanece oculto a los ojos. Las transformaciones auténticas y decisivas se producen sin que aparentemente ocurra nada, sin concesión alguna a la curiosidad. ALESSANDRO PRONZATO, sacerdote y periodista, autor de más de cien obras traducidas a infinidad de idiomas (la última: “La boca se nos llenó de risas”. Sentido del humor y fe, en esta misma colección) nos propone un mensaje fundamental: recobrar la alegría de sembrar, con la esperanza (y tal vez también con las lágrimas) de confiarse al largo plazo y la maduración lenta, sin preocuparse por obtener resultados inmediatos, sin necesidad de alardear de nuestros esfuerzos.

Książka niesie fundamentalne przesłanie: odnaleźć radość siewu w nadziei (a może nawet we łzach), zaufać długiemu czasowi oczekiwania i powolnemu dojrzewaniu, nie niepokojąc się o rezultaty, nie reklamując niepotrzebnie naszych dokonań. Publikacja napisana językiem oryginalnym, przy tym prostym i zrozumiałym.

Jest to książka o duchowej drodze, którą przeszedł wybitny człowiek Franciszek Jordan, założyciel salwatorianów. Na tej drodze może odnaleźć się wielu ludzi naszych czasów, którym bliskie jest doświadczenie napięcia między apatią a pasją duchową, między obojętnością a żarliwością.

Książka rozpoczyna serię stanowiącą swoisty komentarz do przypowieści Jezusa (kolejne to: Siewca, Śladami Samarytanina). Przykład syna marnotrawnego jest dla nas bardzo cenny. Wielu chrześcijan nie potrafi bowiem wyzbyć się obrazu Boga surowego, ciągle oburzonego i unoszącego się gniewem. W konsekwencji ich życie upływa pod znakiem lęku, niepokoju i oczekiwania na nieuchronną karę. Syn marnotrawny pomaga nam uwolnić się od niewłaściwych i błędnych wyobrażeń Ojca i odkryć Jego pełne miłosierdzia, przebaczenia i matczynej czułości oblicze. Teraz wiemy, co nas czeka, kiedy żałując popełnionych czynów, wrócimy do Niego. Oczekuje nas radość.

Codzienne rozważania ewangeliczne w oparciu o Ewangelię św. Mateusza. Od kilkunastu lat myślę o tym, by w którymś dniu zacząć czytać po małym fragmencie Pisma Świętego i codziennie poświęcać choćby 10 minut na rozmyslanie o nim..., mówię sobie mniej więcej to każdego dnia, ale nic z tego nie wychodzi... Z tą książką powinno Ci sie udać.

To kolejna publikacja autora 'Powrotu do Dekalogu', która jest wielką pomocą w odkrywaniu pierwszej i jedynej przyczyny naszego dawania świadectwa o wierze. A. Pronzato - jak zwykle - odziera nas z przyzwyczajeń, które stały się źródłem 'świętego spokoju', i przypomina, że narzędziem pracy każdego chrześcijanina - apostoła jest krzyż, niezastąpioną bronią - cierpliwość, a prawdziwym wrogiem - obojętność słuchaczy.