Główna wartość książki leży w prezentacji nieznanych faktów i ich powiązań, rysując pejzaż kulturowy istotny dla polskiego teatru XX wieku. Autorka opisuje twórczość znanych postaci dwudziestowiecznego teatru, takich jak Reinhardt i Schlemmer, oraz proponuje nowe spojrzenie na zjawiska i osoby, które były wielokrotnie prezentowane (Brecht, Turrini). Ukazuje również mało poznane wątki polsko-niemieckie, jak wczesne role Poli Negri oraz interakcje Leona Schillera i Ryszarda Ordyńskiego. Książka składa się z trzech części. Pierwsza dotyczy działalności Maxa Reinhardta jako artysty i menedżera, zawierając cenne artykuły o kontekstach polskich. Druga część to analizy twórczości Oskara Schlemmera, połączone z opisami Baletu triadycznego i Tańców Bauhausu. Trzecia część ma charakter eklektyczny, obejmując postacie takie jak Piscator, Wolf, Brecht, Bausch, Jonke, Turrini i Nestroy. Publikacja przyciąga uwagę nowym ujęciem historii teatru niemieckojęzycznego oraz wprowadzeniem do polskiego dyskursu artystycznych działań Reinhardta, Schlemmera i Gerta Jonke.
