Exploring the human tendency to overestimate our abilities, this book delves into philosophy, psychology, and literature to examine the implications of our self-perceptions. It reflects on Kant's assertion about the flawed nature of humanity, encouraging readers to confront their biases and understand the complexities of self-awareness. Through this lens, it offers insights on how to navigate life more effectively, acknowledging our imperfections while striving for personal growth.
Everyone worries about being judged. One foolish tweet can destroy a career, one careless image can ruin a reputation. Yet judgement is inescapable; we cannot be social beings without judging and being judged. We're stuck with judgement and all the awkwardness, embarrassment, shame, guilt and loneliness that can come with that. Yet all is not lost in this arena of snap verdicts and social misfires. In this sensitive and creative book, Ziyad Marar reclaims judgement proposing that we need it in order to value ourselves and others; we can't live abundantly without the peaks and troughs of judgement. Drawing upon psychology, philosophy, TV, Film, poetry and literature, Marar reveals a world which takes seriously our need to reach out and connect and one where hope, however tentative, can blossom. There are no easy answers here, but there are moments where our judging can become generous and forgiving; moments where the cracks in the world feel like possibilities rather than dead ends, moments when the light comes in.
Kultura popularna przekonuje nas, że małżonkowie, przyjaciele, krewni, a nawet
obcy ludzie z biegiem czasu bez trudu nawiązują relacje i potrafią się
wzajemnie zrozumieć. Jednak w czasach konsumpcjonizmu i nowych medi�w, gdy
mamy do czynienia z czasownikiem ?friending? trudniej niż kiedykolwiek o
prawdziwą bliskość. W oparciu o filmy, powieści, psychologię, socjologię i
filozofię Ziyad Marar przedstawia nowe spojrzenie na tę niejasną koncepcję.
�Pokazuje r�wnież wiele przeszk�d, kt�re stoją na drodze do spełnienia naszych
nadziei ? między innymi iluzję poznawania samego siebie, brak wyobraźni i
empatii oraz życzeniowe myślenie, kt�re prowadzi do nadmiernej uprzejmości i
unikania zdrowych konflikt�w, a także do poczucia niepewności
uniemożliwiającej prawdziwe zbliżenie. Bliskość często bywa mylona z miłością,
a jest pod wieloma względami ważniejsza od niej. W swoich śmiałych i
nowatorskich rozważaniach Marar pokazuje, dlaczego dążenie do nawiązywania
takich emocjonalnych, niełatwych, lecz w gruncie rzeczy zdrowych (choć nie
zawsze miłych) więzi z drugim człowiekiem stanowi istotę dobrze przeżytego
życia.
