Muszalski Edward Books

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. Reprint wydania z 1918r.: Wskazówki do próby harcerskiej CZUWAJ! Tym hasłem witają się i żegnają harcerze. Znaczy to, że pamiętają o przyrzeczeniu. Możesz powiedzieć „czuwaj“ tylko wtedy, kiedy pamiętasz, że jesteś harcerzem. Czuwać znaczy zwykle poprostu nie spać. Kto nie śpi, ten myśli, mówi, czyni, ten wie, co się około niego dzieje, więc widzi, słyszy i t. d. Harcerz nie może być śpiącym gapą. Czuwaj! — to znaczy, że harcerz musi się przezornie ćwiczyć, jak postępować w każdym wypadku, żeby go nie zaskoczyły „niespodzianki“, żeby dał sobie radę zawsze. Czuwaj! — to znaczy, żeś ciałem i duchem gotów spełnić obowiązek. Czuwać duchem — to myśleć, być karnym i umieć spełnić rozkaz, wiedzieć, co należy czynić w każdem położeniu; czuwać cieleśnie — to starać się być zawsze silnym, zdrowym, dzielnym, aby móc działać, jak należy.

Seria wydawnicza „Przywrócić Pamięć” ma przybliżyć współczesnemu społeczeństwu publikacje założycieli ruchu skautowego, twórców rozwoju idei i metodyki harcerskiej z lat 1911–1939. W Listopadzie 1918 roku, w chwili przełomowej, każdemu harcerzowi nasuwa się pytanie, co dalej być powinno z harcerstwem? Życie wykazało, że drużyny mimo ciężkich chwil wojny bolszewickiej, jak zwłaszcza w lipcu 1920, istnieją i rozwijają się w dalszym ciągu, następuje zespolenie organizacji harcerskich całej Polski; stopniowo tworzą się nowe formy organizacyjne przyszłej pracy. Robota organizacyjno-formalnego ustalenia się harcerstwa w znacznej mierze dokonywa się. I gdy na wszelkich zjazdach dyskusje w tym względzie ścichają, lub uderzają na szczególiki, na plan pierwszy wysuwa się sprawa podstawowa — kierunek i treść pracy. Czy harcerstwo spełniło swe zadanie z chwilą przejścia do niepodległości? Mawiano dość często, że choćby go nie wykonało, to dalej po ustaleniu niepodległego bytu może nastąpić już tylko ruina idei i sypanie się w gruzy całości harcerstwa. A jednak młodzież garnie się do organizacji i ta zyskuje na znaczeniu. Nie można działać bez programu i organizacja harcerska nie może się rozwijać bez wytycznych na przyszłość. Harcerstwo, jak zresztą szereg prądów społecznych dzisiaj, stoi wobec potrzeby twórczej, drogę wskazującej myśli.