Miebeth van Horn Books

Twelve-year-old Amir is desperate to win the approval of his father and resolves to win the local kite-fighting tournament, to prove that he has the makings of a man. His loyal friend Hassan promises to help him; for he always helps Amir; but this is 1970s Afghanistan and Hassan is merely a low-caste servant who is jeered at in the street, although Amir still feels jealous of his natural courage and the place he holds in his father's heart. But neither of the boys could foresee what would happen to Hassan on the afternoon of the tournament, which was to shatter their lives. After the Russians invade and the family is forced to flee to America, Amir realises that one day he must return, to find the one thing that his new world cannot grant him- redemption.

In 1940 zette historicus Emanuel Ringelblum in het getto van Warschau een clandestiene organisatie op van professionele en amateur-historici. Codenaam: Oneg Shabbat. Doel: alle facetten van het joodse leven bestuderen en documenteren, om weerstand te bieden aan de uitroeiingspolitiek van de nazi's. Oneg Shabbat legde de gedachten en ervaringen vast van duizenden, die stierven van de honger, of aan ziektes, terwijl het langzaam tot hen doordrong wat de nazi's van plan waren. Kort voordat het getto werd leeggehaald en met de grond gelijk gemaakt, slaagde Oneg Shabbat er nog in duizenden documenten te verbergen in blikken en melkbussen. In de overtuiging dat de Duitse overwinning zeker was, werden deze op verschillende plekken begraven, in een heldhaftige poging om te voorkomen dat de stem en de cultuur van een volk dat zijn ondergang tegemoet ging, ook verloren zouden gaan. Twee van deze bergplaatsen zijn na de oorlog teruggevonden. Nu, tientallen jaren later, is het archief eindelijk ontsloten. Wie schrijft onze geschiedenis is het unieke en aangrijpende verhaal van Emanuel Ringelblum en Oneg Shabbat, een groep die met geschiedkundige eruditie en een verzameling documenten weerstand wilde bieden aan uitroeiing door de nazi's. Van de ruim zestig medewerkers overleefden er slechts drie. Ook Ringelblum en zijn gezin kwamen in maart 1944 om.