In Musicophilia laat Oliver Sacks ons kennismaken met mensen die hun muzikale vaardigheden zijn kwijtgeraakt en anderen die, paradoxaal genoeg, juist voor het eerst over muzikaliteit beschikken. We ontmoeten mensen met het Williams-syndroom (hypermuzikaliteit), mensen die kleuren en vormen zien wanneer ze naar muziek luisteren en mensen die aan zo'n ernstig geheugenverlies lijden dat ze niets van hun persoonlijke leven meer weten – behalve de muziek die er een rol in speelde. Oliver Sacks laat zien hoe muziek mensen kan drijven tot flauwtes, trances en beroertes. Maar muziek heeft ook de unieke kracht te kalmeren en ze wekt ideeën en gevoelens op. Muziek is een betere heelmeester en trooster dan wat ook: mensen met de ziekte van Parkinson, het syndroom van Gilles de la Tourette, afasie, Alzheimer en andere neurologische aandoeningen ondervinden de heilzame werking van muziek, zoals Sacks overtuigend laat zien in dit boek. Maar boven alles poneert Sacks in Musicophilia het denkbeeld dat de mens niet alleen door zijn taalvermogen maar even goed door zijn muzikaliteit uniek is.
