Giuseppe Ungaretti Books

Geoffrey Brock, whose translations have won him Poetry magazine's John Frederick Nims Memorial Prize and a Guggenheim Fellowship, finally does justice to these slim, concentrated verses in his English translation, alongside Ungaretti's Italian originals. Famed for his brevity, Giuseppe Ungaretti's early poems swing nimbly from the coarse matter of tram wires, alleyways, quails in bushes, and hotel landladies to the mystic shiver of pure abstraction. These are the kinds of poems that, through their numinous clarity and shifting intimations, can make a poetry-lover of the most stone-faced non-believer. Ungaretti won multiple prizes for his poetry, including the 1970 Neustadt International Prize for Literature. He was a major proponent of the Hermetic style, which proposed a poetry in which the sounds of words were of equal import to their meanings. This auditory awareness echoes through Brock's hair-raising translations, where a man holding vigil with his dead, open-mouthed comrade, says, "I have never felt / so fastened / to life."

Giuseppe Ungaretti was born in Alexandria in 1888. In 1912 he left Egypt to study in Paris where he was influenced by the French avant garde. Moving to Milan in 1914, he became a central figure of Italian modernism. This is a selection of his poems. schovat popis

The biography offers a poetic exploration of the spirit of early 20th-century Italy and Europe, capturing the essence of the era through Ungaretti's work. For the first time, it presents a complete translation of the poet's verses, allowing readers to appreciate his profound impact and the emotional depth of his poetry.

"Giuseppe Ungaretti, 1888 in Alexandria geboren, ist der Archipoeta, der Erzvater der modernen italienischen Dichtung. Man hat ihn einen Hermetiker genannt; aber dieses Schlagwort, zur Erklärung seines Werkes erfunden, hat es eher verdunkelt. Uns Heutigen erscheint es in strahlender Deutlichkeit, als ein Rätsel, das keiner Lösung bedarf. Ungaretti ist von nichts befangen; diese Freiheit ist es, was sein Dichten zu einem »offenbaren Geheimnis« macht: lapidar, unzweideutig, schön wie ein Kieselstein."

Raccolta di 106 poesie di Giuseppe Ungaretti.

Polsko-włoski wybór wierszy Giuseppe Ungarettiego w tłumaczeniu Jarosława Mikołajewskiego.Ungaretti bcelebrowany za życia (aż do uzyskania katedry uniwersyteckiej w Rzymie „za wybitne zasługi”) i wszedł do historii post mortem jako jeden z największych reprezentantów poezji okresu międzywojennego we Włoszech. Jego los był podobny do losu wszystkich wielkich poetów w historii: szufladkowanie, klasyfikujące definicje zamykające go w duszących i ciasnych słowach hermetyzmu, poezji postfuturystycznej czy nowej eksperymentalnej formuły „wierszyków” o piorunującej bezpośredniości. Czytając uważnie wersy poety – zwłaszcza zamieszczone w tym tomiku, w znakomitym przekładzie Jarosława Mikołajewskiego – odnosimy wrażenie spotkania z „mistrzem” poezji, klasykiem literatury w całej jej wielkości i złożoności, które to określenie niesie: od tematyki poprzez język, metrykę, rytm po rym.Angelo Piero Cappello

Voluto dallo stesso autore nel 1969, il volume raccoglie sotto il significativo titolo di Vita d'un uomo l'intera produzione lirica di Ungaretti, da L'Allegria fino al Taccuino del Vecchio, oltre ad alcuni componimenti sparsi mai usciti in raccolta e alle fondamentali traduzioni di classici, da Shakespeare a Mallarmé. Dall'esperienza tragica ed epocale della Grande Guerra, in cui Ungaretti si riconobbe "docile fibra dell'universo", alla riscoperta della tradizione poetica e artistica italiana che domina le più complesse liriche di Sentimento del Tempo, fino alla conquista della fede che accompagnò la vecchiaia del poeta. In questi componimenti è racchiusa l'intera esistenza di un uomo, ma soprattutto di un poeta.

Sto lat temu, w rok po zakończeniu pierwszej światowej jatki, trzydziestojednoletni Ungaretti opublikował tom wierszy pod paradoksalnym tytułem „Radość katastrof” („Allegria di naufragi”). Ocalały z okopów Wielkiej Wojny żołnierz włoskiej armii, z urodzenia aleksandryjczyk, z wyboru imigrant w ojczyźnie swoich rodziców, nie był wówczas debiutantem – w 1916 roku opublikował w mikroskopijnym nakładzie „Pogrzebany port” („Il porto sepolto”), zbiór rewelacyjnych poetyckich kadrów z trwającej wojny. Ale to „Radość”, w której skład wszedł także niemal w całości „Pogrzebany port”, była jego dojrzałym, oryginalnym manifestem poetyckim i miała stanąć wśród najważniejszych dokonań poezji XX wieku. W stulecie wydania „Radości”, w niemal pięćdziesiąt lat od śmierci poety ukazuje się nakładem wydawnictwa Lokator pierwszy całościowy przekład tego dzieła na język polski.