Książka Jakuba Demla, napisana w gorączce w 1934 roku, została skonfiskowana po wydaniu i wróciła do sprzedaży po ocenzurowaniu „niemoralnych” fragmentów. To wściekły tekst, będący spowiedzią i krwawym rozliczeniem z światem, który nie akceptował autora. Deml, jeden z najbardziej oryginalnych pisarzy czeskich XX wieku, był rzymskokatolickim księdzem, jednak jego kontrowersyjne poglądy i relacje z kobietami wpłynęły na jego życie i twórczość. W 1935 roku poznał Marię Rosę Junovą, która przez 24 lata wspierała go w działalności wydawniczej. Książka, trudna do zaklasyfikowania, jest opisana jako „bolesny strumień krzyku księdza i poety”. Całość to rozmowa Demla z poetą B.M. Ptáčkiem oraz opowieść o umieraniu parafianki. Deml był postacią kontrowersyjną, często izolowaną przez swoje ostrzeżenia i krytykę, co skutkowało utratą przyjaciół. Jego głośna książka o Otokarze Březinie wywołała konflikt w czeskim świecie literackim. „Zapomniane światło” to także reakcja na antydemlowską kampanię. W pierwszym polskim wydaniu z 2000 roku dodano esej Jindřicha Chalupeckiego, który podkreślał bliskość między Březiną a Demlem. Mariusz Szczygieł zauważa, że warto czytać Demla, by dostrzec, jak cechy uznawane za negatywne mogą być podłożem wybitnej literatury.
