Gerard Reve was a Dutch author whose work is considered pivotal to post-World War II Dutch literature. His writing is characterized by a piercing observation of human existence, often focusing on the darker aspects of life and the search for meaning in ordinary situations. Reve masterfully interweaves reality with imagination, creating a unique atmosphere that draws readers into the depths of the human psyche. His literary style is distinctive and ironic, frequently employing subtle humor to reveal deeper truths about society and the individual.
De Avonden vertelt het verhaal van Frits van Egters, die in de donkere decemberdagen van vlak na de Tweede Wereldoorlog zich een houding probeert te geven tegenover zijn ouders en vrienden. Over alles ligt een grijze waas van melancholie, en met zijn eigenzinnige gevoel voor humor probeert hij door het pantser van de verveling te breken. In het ontroerende slothoofdstuk komt hij tot het louterende inzicht dat hij door te kijken en te observeren de zinloosheid heeft bezworen: 'Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.'
Twee van de belangrijkste Nederlandse schrijvers van de twintigste eeuw, Willem Frederik Hermans en Gerard Reve, wisselden in de jaren veertig en vijftig openhartige brieven uit. Hun correspondentie weerspiegelt hun groeiende literaire zelfvertrouwen, gevoelens van miskenning en een sterke afkeer van het artistieke klimaat in het naoorlogse Nederland. Beide auteurs waardeerden elkaars werk en ontwikkelden zelfs plannen voor een gezamenlijke roman. Echter, in 1959 leidde een abrupte breuk tot een definitief einde van hun samenwerking. Hermans' woorden over de provinciale mentaliteit en de verantwoordelijkheid van schrijvers voor hun personages, samen met Reve's reflecties op de zinloosheid van zijn schrijven, geven inzicht in hun geestelijke strijd en artistieke overtuigingen. Hun brieven vormen een uniek literair document dat het gezicht van de Nederlandse literatuur heeft bepaald. Dit werk is becommentarieerd en ingeleid door Hermans-biograaf Willem Otterspeer en Reve-biograaf Nop Maas, wat een extra laag van context en begrip toevoegt aan hun correspondentie.
"De lezer zal misschien opwerpen, dat mijn betoog de grens van het geoudehoer nadert, of zelfs al overschreden heeft. Er is niets tegen geoudehoer, zolang er maar Gods zegen op rust." In zijn brievenboek 'Op Weg Naar Het Einde' vond Gerard Reve de toon die hem tot de meest geciteerde schrijver van Nederland zou maken. In een beeldende stijl, die veel is geïmiteerd maar nooit overtroffen, geeft hij zijn visie op godsdienst, marxisme en homoseksualiteit.
De schrijver heeft het al zo lang aangekondigd, zijn trouwe lezers hebben er zo lang op gewacht: 'Het Boek van Violet en Dood'. Het is er nu: een hoogtepunt in het majestueuze oeuvre van Gerard Reve, zijn meest autobiografische roman, die al voor verschijning terecht legendarisch is. 'Het Boek van Violet en Dood' is een onbeteugelbare gedachtenstroom waardoor de schrijver zich laat meevoeren, terwijl hij rouwt om een buurjongen die door een verkeersongeval om het leven is gekomen. Die rijke gedachtenstroom geeft ons een diep en adembenemend inzicht in het leven en werk van Gerard Reve. Het is zoals hij beloofde: het gaat over alles. Over God, liefde, dood, kunst, politiek en natuurlijk over de Mededogenloze Jongen, die hij dit keer aantreft in een zomerkamp voor Nijmeegse studenten. 'Het Boek van Violet en Dood' is een aangrijpende roman waarin de schrijver zich met hart en ziel aan zijn lezers blootgeeft, waarbij hij niets en niemand spaart, ook zichzelf niet. En tegelijkertijd getuigt hij voortdurend en onverbiddelijk van het doel dat zijn leven bepaalt, namelijk het zoeken en verkondigen van de waarheid. 'Het Boek van Violet en Dood' is een van de belangrijkste boeken in de naoorlogse literatuur.
