Obdarzony nadzwyczajnym słuchem Henry Green jest mistrzem języka potocznego. „Pochwyceni”, powieść z 1943 roku, czerpie z biografii autora, który służył w ochotniczej straży pożarnej w czasie przygotowań Wielkiej Brytanii do wojny. Narracja koncentruje się na stanie zawieszenia: między wojennym napięciem a miłosnymi zawirowaniami, poczuciem kurczącego się czasu a jego nadmiarem, pamięcią i niepamięcią. Na pierwszy plan wysuwają się relacje międzyludzkie, społeczne antagonizmy oraz osobiste traumy bohaterów, w tym Richarda Roego – strażaka, męża, ojca i kochanka, będącego alter ego autora. To dopiero druga powieść Greena, która ukazuje się w polskim przekładzie. Jego styl, pełen potocyzmów i eksperymentów, stanowi wyzwanie dla tłumacza. Dzięki przekładowi Marcina Szustra, Green, określany przez Jamesa Wooda jako „ostatni czarodziej języka angielskiego”, fascynuje również w polszczyźnie. Henry Green (1905–1973) to jeden z najciekawszych angielskich powieściopisarzy modernistycznych, którego twórczość w Polsce jest mało znana. Dotąd przetłumaczono jedynie „Kochając” w przekładzie Andrzeja Sosnowskiego. Wystan Hugh Auden nazywał Greena „najlepszym żyjącym powieściopisarzem angielskim”, a Eudora Welty chwaliła jego żywą wyobraźnię. Proza Greena wywołuje w czytelniku „obrazowy zawrót głowy”.
