De Wiehnachtsgoos Auguste

Ach, wat is di dat doch blots för en Truerspeel! Vader Luitpold Löwenhaupt, Opernsänger un en Mann mit Grundsätz, hett al in’ November en fief Kilo swore, lebenni Goos köfft. De schall as Festbraden den Wiehnachtsdisch verschönern. Basta! Man, he hett aver nich mit den lütten Peter rekent. De is dor pattu nich mit inverstahn, denn he un sien „Gustje“ sünd intwüschen dicke Frünnen worrn. Sien Süster Elli un Gerda un he laat sik’n Barg infallen, wat dat hele Spektakel op’t letzt doch noch en glückli End finnen deit. Twüschendörch streikt se, Mudder huult Snatt un Water und „Gustje“ schriggt Zeter un Mordio. Man, wat geiht dat dor hooch her bi de Löwenhaupts so eben vör Wiehnachten. Disse to Harten gahn Geschicht vun Friedrich Wolf gellt al lang as en Wiehnachtsklassiker.