Jacques Derrida Book order

Exploring the concept of hospitality, this collection features Jacques Derrida's lectures that delve into the complexities of welcoming the foreigner and the implications for kinship and state relations. Key themes include friendship, citizenship, migration, and xenophobia, alongside a critical distinction between conditional and unconditional hospitality. The second year of the seminar also addresses Islamic perspectives on hospitality, the significance of forgiveness, and the philosophical contributions of Emmanuel Levinas, enriching the discourse on responsibility in a global context.

The book explores the significance of Hélène Cixous in contemporary French literature through Jacques Derrida's analysis. He examines the interconnectedness of four key concepts—genesis, genealogy, genre, and genius—and their relevance to Cixous's writings. This intellectual exploration highlights Cixous's impact on feminist thought and her role as a pivotal figure in the literary landscape.

Now in paperback, nine lectures from Jacques Derrida that challenge the influential Marxist distinction between thinking and acting. Theory and Practice is a series of nine lectures that Jacques Derrida delivered at the École Normale Supérieure in 1976 and 1977. The topic of “theory and practice” was associated above all with Marxist discourse and particularly the influential interpretation of Marx by Louis Althusser. Derrida’s many questions to Althusser and other thinkers aim at unsettling the distinction between thinking and acting. Derrida’s investigations set out from Marx’s “Theses on Feuerbach,” in particular the eleventh thesis, which has often been taken as a mantra for the “end of philosophy,” to be brought about by Marxist practice. Derrida argues, however, that Althusser has no such end in view and that his discourse remains resolutely philosophical, even as it promotes the theory/practice pair as primary values. This seminar also draws fascinating connections between Marxist thought and Heidegger and features Derrida’s signature reconsideration of the dichotomy between doing and thinking. This text, available for the first time in English, shows that Derrida was doing important work on Marx long before Specters of Marx. As with the other volumes in this series, it gives readers an unparalleled glimpse into Derrida’s thinking at its best—spontaneous, unpredictable, and groundbreaking.

Apokalupto bez wątpienia było dobrym słowem dla hebrajskiego gala. Apokalupto – wyjawiam, odsłaniam, odkrywam, ujawniam rzecz, która może być częścią ciała, głową lub oczami, częścią sekretną, płcią lub czymkolwiek, co może być ukryte, rzeczą tajemną, rzeczą zakrytą, rzeczą, która pozostaje w ukryciu i nie jest artykułowana, może być wyrażona, ale która nie potrafi, albo której nie wolno odsłaniać ani wyprowadzać na światło dzienne. Apokekalummenoi logoi to epizodyczne uwagi. Jest to więc rzecz tajemnicy lub pudenda. Być może byłoby konieczne – i myślałem przez moment o zrobieniu tego – by zebrać lub wydobyć wszystkie znaczenia tłoczące się wokół hebrajskiego gala, przyglądając się kolumnom i kolosom Grecji, obcując z galaktyką pod Drogą Mleczną, której konstelacja ostatnio mnie fascynuje. Co ciekawe, znaleźlibyśmy tam znowu takie znaczenia, jak te w kamieniu, na kamiennych tablicach, cylindrach, pergaminach lub księgach, zwojach, które określają ideę obnażenia [mise a nu], specyficznie apokaliptycznego odsłonięcia, wyjawienia tego, co do tej pory pozostawało spowite, odseparowane, zatajone, na przykład ciało, kiedy zdjęte zostaje ubranie lub żołądź, kiedy napletek zostaje usunięty przy obrzezaniu. A tym, co zdaje się najbardziej godne uwagi we wszystkich tych biblijnych przykładach, jakie udało mi się znaleźć, a które muszę pozostawić bez komentarza, jest fakt, że gest obnażenia lub wystawienia na widok – ten ruch apokaliptyczny – jest tutaj bardziej poważny, niekiedy bardziej winny i bardziej niebezpieczny, niż to, co następuje potem i czemu może on dać początek, na przykład stosunkowi płciowemu. Jacques Derrida (1930–2004) Francuski filozof i pisarz, uczeń Michela Foucaulta, twórca dekonstrukcji, która wyrosła z interpretacji i lektur Heideggera, współczesnej filozofii, lingwistyki i antropologii. Jako początkujący filozof opublikował trzy książki oparte na zupełnie odmiennym czytaniu filozofii – O gramatologii, Głos i fenomen, Pismo i różnicę – które przyniosły mu sławę i rozgłos, zaszczepiając, szczególnie w Stanach Zjednoczonych, zainteresowanie dekonstrukcją, a następnie instytucjonalny rozwój tej dziedziny. Kolejne publikacje, wielowątkowe eseje stanowiące re-lekturę całej tradycji filozoficznej, począwszy od Platona, Kanta, Hegla, Freuda, na Foucaulcie i Levinasie skończywszy, budziły podziw i szacunek z jednej strony, z drugiej – ostry sprzeciw i krytykę. Opublikował ponad 60 książek, z których najsłynniejsze – Ostrogi. Style Nietzschego, Podzwonne (Glas), Widma Marksa, La carte Postale, Adieu – stanowią wyróżnik jego „stylu”, będącego połączeniem idiomu filozoficznego i pisarskiego. W 1997 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Śląskiego.

Mam tutaj na myśli prawo do dekonstrukcji jako bezwarunkowe prawo do stawiania pytań krytycznych, nie tylko o historię pojęcia człowieka, ale również o samą historię pojęcia krytyki, o formę i autorytet pytania, pytającą formę myślenia. Wynika z tego prawo, by robić to afirmatywnie i performatywnie, to znaczy wytwarzając zdarzenia, na przykład przez pisanie czy tworzenie (co, jak dotąd, nie mieściło się w obszarze kompetencji ani klasycznych, ani nowoczesnych Nauk Humanistycznych) jednostkowych dzieł. Chodziłoby więc o to, aby dzięki wydarzeniu myślenia stwarzanym przez takie dzieła czynić możliwym unikając przy tym konieczności zdradzania tego przeprowadzenie zmiany pojęcia prawdy i człowieczeństwa, które konstytuują zarówno akt, jak i wyznanie wiary każdego uniwersytetu.

In einem Gespräch mit Bernard Stiegler untersucht Derrida die Auswirkungen neuer Medientechnologien auf unsere Wahrnehmung von Realität. Er thematisiert die Direktübertragung von Bombenabwürfen und den Wechsel von analogem zu digitalem Bild, was die Glaubwürdigkeit der visuellen Darstellung und unser Verhältnis zur Realität infrage stellt.

Exploring the intricate relationship between forgiveness and betrayal, this work presents Jacques Derrida's seminars that delve into the philosophical and ethical dimensions of responsibility. He examines various forms of deceit, such as perjury and infidelity, and challenges traditional notions of forgiveness, arguing for its unconditional nature. Through analysis of texts by thinkers like Kant and Kierkegaard, Derrida reveals how forgiveness disrupts established categories of knowledge and subjectivity, emphasizing its complexity and the intertwined nature of lying and moral accountability.

Focusing on the themes of responsibility and the concept of "the foreigner," this volume presents Jacques Derrida's seminar discussions from 1995 to 1996. He explores how society welcomes or represses foreigners, examining implications for kinship, ethnicity, and national identity. Key topics include borders, citizenship, and xenophobia, analyzed through classical and modern texts by thinkers like Heidegger, Arendt, and Camus. Derrida emphasizes the difference between conventional hospitality and an ideal of unconditional welcome for newcomers.