Tadeusz Wittlin Books

Barwna opowieść biograficzna napisana przez człowieka, który znał Ordonkę osobiście. Opisał jej losy, opierając się na wspomnieniach artystki, relacjach ludzi z jej otoczenia i własnych spostrzeżeniach wyniesionych ze spotkań z nią. Książka znakomicie oddaje atmosferę czasów, w których żyła i występowała na scenach warszawskich teatrów i kabaretów: niepowtarzalny klimat stolicy Dwudziestolecia oraz dramaty wojenne i okupacyjne w dziejach miasta. Kreśli sylwetkę obdarzonej niezwykłym talentem kobiety uwielbianej przez miliony, a zarazem zagubionej i uciekającej przed samotnością.

Autor opisuje w książce jedną z legendarnych postaci dwudziestolecia międzywojennego - generała Bolesława Wieniawę-Długoszowskiego. Niezwykłość opisywanej postaci, klimat tamtych czasów i miejsc oraz lekkość stylu czynią lekturę Gawędy o Wieniawie czystą przyjemnością.

Tadeusz Wittlin (1909-1998) ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim; od 1931 roku był współpracownikiem, a następnie zastępcą redaktora naczelnego tygodnika satyrycznego „Cyrulik Warszawski”, gdzie zamieszczał teksty pod pseudonimem „Tadzio – Tadzio”. Zadebiutował w 1929 roku tomem poetyckim Trasa na Parnas. Był członkiem angielskiego i amerykańskiego PEN – Clubu. Tadeusz Wittlin poświęcił kilka książek barwnym postaciom Warszawy, jak np.: Ostatnia cyganeria; Pieśniarka Warszawy – Hanka Ordonówna i jej świat; Nad szarej Wisły brzegiem, Szabla i koń – Gawęda o Wieniawie

Pierwsza część książki to mozaika wspomnień Tadeusza Wittlina z jego lat dziecinnych, szkolnych i służby w wojsku. Opisuje on pierwsze wrażenia po odzyskaniu niepodległości, później szkolne wybryki, przygody z przyjaciółmi, szaleństwa młodości. Wszystko przerywa inwazja Niemców w 1939 r. Płonąca Warszawa, walki na ulicach miasta, więzienie i wywózka na Wschód pokazują jak ulotne i niepewne potrafi być życie. Ale Radosne dni zawsze były, są i będą, pełne humoru i uśmiechu, pozwalając odetchnąć po licznych trudach.W Tawernie Pod Białym Koniem spotykać można było wielu przedstawicieli artystycznej bohemy Greenwich Village, zwanej często Montmartre Nowego Jorku. Była to dzielnica młodych malarzy, poetów, muzyków i aktorów marzących o sławie. Nikt nie patrzył tam na kolor skóry, wyznanie, sposób bycia. To była dzielnica z duszą, gdzie, jak pisze autor, „z pustką w kieszeni i nadzieją w sercu błądziło się po jej romantycznych uliczkach, placach i ogrodach. Dziś tę niegdyś czarowną ubogą wioskę artystów, sprzed czasów zanim jak Kopciuszek z bajki włożyła złote pantofelki i wspaniale wyszła za mąż, lecz przestała być sobą”, Tadeusz Wittlin raz jeszcze przywołuje do życia.

Tadeusz Wittlin (ur. 1909 - zm. 1998 w Waszyngtonie, USA), pisarz i publicysta, satyryk, eseista, z wykształcenia prawnik. Publikował teksty w tygodniku satyrycznym ?Cyrulik Warszawski?. Po wojnie obronnej 1939 uciekł z niewoli niemieckiej i przedostał się na Wsch�d. W 1940 aresztowany przez Sowiet�w, został zesłany do łagru w Workucie. W 1941 roku z Armią Andersa opuścił ZSRS. Po wojnie na emigracji, początkowo w Wielkiej Brytanii i Francji, a od 1952 roku w Stanach Zjednoczonych, gdzie był redaktorem pisma polonijnego ?Ameryka?. W 1951 roku wydał zbi�r nowel Diabeł w raju, z przedmową gen. Andersa, poświęcony systemowi terroru w ZSRS.Tawerna ?Pod Białym Koniem? to zbi�r dotąd niepublikowanych esej�w poświęconych cyganerii artystycznej nowojorskiej dzielnicy Greenwich Village na Manhattanie, a jednocześnie fascynujące studium z czas�w ruchu artystycznego tzw. beat generation z końca dekady lat 50. XX w. W spos�b niezwykle barwny i sugestywny Wittlin przestawia życie i niepowtarzalny styl aktor�w, poet�w, malarzy, muzyk�w literat�w, jak też os�b pretendujących do uznania ich za artyst�w, tworzących w tamtych czasach niezwykle tw�rcze środowisko oddziaływujące nie tylko na Amerykę. Autor, niczym w przewodniku, oprowadza czytelnik�w po niezwykłych, legendarnych dziś miejscach tej dzielnicy (jak tytułowa tawerna ?Pod Białym Koniem? ? White Horse Tavern, czy ?Zwariowany Zakątek? ? Crazy Corner), galeriach sztuki czy miejscach historycznych (jak kości�ł św. Marka, czyli najstarsza świątynia w USA). W książce przewija się galeria niezwykle barwnie przestawionych postaci, znanych osobiście Wittlinowi.

Szabla i koń to opowieść o życiu gen. Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego szwoleżera i adiutanta Marszałka Piłsudskiego, a później ambasadora RP w Rzymie; jak przedstawia go sam Wittlin: świetnego żołnierza-zawadiaki, poety, doktora medycyny, artysty malarza, cygana i romantyka z epoki Młodej Polski, kpiarza, pięknoducha, dyplomaty i donżuana, lecz przede wszystkim nieskazitelnego patrioty. Zabawne przygody i tragiczne wydarzenia wiodły Wieniawę z lwowskich szkół przez artystyczny Paryż do międzywojennej Warszawy, a stamtąd na placówkę we Włoszech Mussoliniego i wreszcie do Nowego Jorku zawsze w doborowym towarzystwie. Niezwykłość opisywanej postaci, klimat tamtych czasów i miejsc oraz lekkość stylu czynią lekturę Gawędy o Wieniawie czystą przyjemnością.