Pełnokrwisty utwór, chwilami brudny, brutalny, zawsze prawdziwy. Książka, której nie da się streścić – trzeba ją przeczytać. Opisuje dramatyczne chwile w szpitalu, gdzie lekarze zmagają się z ciałem pacjenta, którego wnętrzności są w tragicznym stanie. Obraz choroby, bólu i upadku człowieka jest przerażający. Autor ukazuje brutalność systemu, w którym ludzie stają się niewolnikami pracy, poddani grawitacji codzienności. Pracują w instytucjach, gdzie człowiek znika, a liczy się tylko zysk. Każdy z nich jest jak koń, wykorzystywany do ostatniej kropli życia. W tej rzeczywistości pojawia się przerażająca refleksja o kondycji społeczeństwa, gdzie jednostki są odizolowane, a ich emocje spłycone. W opowieści pojawiają się także wątki dotyczące seksizmu, relacji uczeń-pracodawca, a także cierpienia młodych ludzi. Autor nie boi się poruszać trudnych tematów, takich jak pedofilia, niebezpieczny seks czy uzależnienia. Przez pryzmat chirurgii i codziennej pracy w szpitalu, ukazuje skomplikowaną rzeczywistość, w której lekarze walczą o życie pacjentów, często zmagając się z ich własnymi demonami. To opowieść o walce, determinacji i brutalnej prawdzie o ludzkim losie.
