Płaszczewska Olga Books

Czyje pracownie w Krakowie odwiedzała Maria Konopnicka? Czemu Stefania Chłędowska z niesmakiem oglądała rekwizyty zgromadzone w atelier Hansa Makarta? Dlaczego Józef Ignacy Kraszewski najchętniej zwiedzał w Paryżu warsztaty polskich artystów? Co mają wspólnego ze sobą Emily Dickinson i św. Teresa z Ávili? Dlaczego powszechne jest przekonanie, że pracownia jest odzwierciedleniem duszy artysty? Czyją twórczość zainspirował opis domu w Auteil Edmonda de Goncourt i dlaczego włoski anglista i miłośnik sztuki Mario Praz uważał się za żyjący eksponat muzealny? Czy wyposażenie dziecięcego pokoju na Manhattanie podlega działaniu horror vacui? Kiedy i z jakiego powodu warsztat artysty staje się przedmiotem refleksji filozoficznej, a kiedy bywa tylko tłem powieściowej akcji? Odpowiedź na te i wiele poważniejszych pytań znajdzie Czytelnik na kartach niniejszej – adresowanej zarówno do specjalistów (literaturoznawców, historyków sztuki, badaczy obyczajów), jak i miłośników dobrej lektury i kolekcjonerów – książki, której głównym tematem są wyobrażenia gabinetów, pracowni i mieszkań pisarzy i artystów w literaturze polskiej i zagranicznej ostatnich dwustu lat.

Ksiądz Federico Tartaglia to urodzony w Rzymie teolog i filozof. W tej niewielkiej publikacji zagłębia się w księgi Nowego Testamentu w poszukiwaniu imion Jezusa, znajdując i objaśniając aż sto przydomków Syna Bożego. Powtarzając je i zanurzając się w tę swoistą modlitwę, możemy kontemplować tajemnicę Chrystusa, a tym samym historię naszego zbawienia. Wezwania pogrupowano w zestawy po dziesięć. Rozdziela je Modlitwa do Jezusa, która składa się z siedmiu rożnych próśb, które można znaleźć w Ewangeliach. Wezwaniem imion można się modlić zarówno indywidualnie, jak i w rodzinie lub wspólnocie, od czasu do czasu wprowadzając wyjaśnienia jednego lub kilku przydomków. Objaśnienia do nich mieszczą się w glosariuszu biblijnym. Dodano go, aby ułatwić rozumienie poszczególnych wezwań, ich odniesień biblijnych i kontekstu.

W literaturze, muzyce i sztuce dominują przedstawienia zatargów, wojen i nienawiści, które wydają się być głównymi tematami dla twórców. Praca ta koncentruje się na bardziej optymistycznej tematyce związanej z postaciami Kastora i Polluksa, mitycznymi bliźniakami, które przywołują rzadziej eksplorowane wątki dotyczące pozytywnych uczuć, postaw i działań. Badacze różnych dziedzin, takich jak literaturoznawstwo, historia, filozofia, prawo czy muzykologia, poszukują motywów i metafor związanych z ideami reprezentowanymi przez Dioskurów. W analizach powracają kluczowe zagadnienia, takie jak przyjaźń, braterstwo i zgoda, a także inne kategorie, takie jak harmonia, dialog, współpraca i konstruktywne myślenie. Te wartości, związane z jednostkami i zbiorowościami, są istotne w kontekście historii i kultury, ukazując pozytywne zjawiska i wartości, które mogą inspirować do działania w kierunku lepszego zrozumienia i współpracy.