Wybór pism czołowego publicysty II RP, cenionego badacza Bizancjum i przedstawiciela ruchu syndykalistycznego, analizuje różne aspekty faszyzmu, hitleryzmu, bolszewizmu oraz polskiej rzeczywistości po zamachu majowym. Autor przedstawia te zjawiska w kontekście powojennego kryzysu Europy i w obliczu, jak sądził, zmierzchu demokracji liberalnej. To prowokujący do myślenia zapis dylematów, z jakimi mierzyli się myśliciele polityczni w jednym z najbardziej burzliwych okresów historii, poprzedzającym wybuch II wojny światowej. W federacji sowieckiej, pod rządami partii-zakonu, zorganizowanej elity oddzielonej od proletariatu, rozwija się gospodarka planowa, mająca na celu uczynienie Rosji jednym z krajów imperializmu gospodarczego. Socjalizm w jednym kraju staje się jaskrawym i radykalnym faszyzmem rosyjskim, zajmującym miejsce wśród reżimów, które opanowały środkową Europę. Rewolucja faszystowska brakuje konstrukcyjnego światopoglądu, a nacjonalistyczna frazeologia dyktatorów nie jest w stanie rozwiązać problemów społecznych ani uregulować sytuacji ekonomicznej w opanowanych krajach. Dyktatura faszystowska nie potrafi opanować sił, które sama wyzwoliła.
