Iwona Walczak Books

Historia trójki przyjaciół mieszkających nad morzem, którzy wkraczają w dorosłe życie na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Joanna, Ania i Adam właśnie skończyli liceum w Ustce i dostali się na studia do Poznania. Swoich życiowych dróg muszą szukać w trudnych czasach pogłębiającego się kryzysu, braku perspektyw i wszechobecnych kartek na żywność. Każde z nich pragnie czego innego: Joanna zamierza po studiach wrócić na Wybrzeże i dobrze wyjść za mąż; Ania, która uciekła z biednego domu od wielodzietnej rodziny, chce zostać na zawsze w Poznaniu. Za to Adam nie zamierza marnować okazji, jakie niosą rodzące się nowe, nie zawsze legalne biznesy, już wkrótce zarabia duże pieniądze na przemytniczych trasach prowadzących przez Lwów na Węgry. Co stanie się z ich młodzieńczymi ideałami i przyjaźnią? Pokona ich życie, czy może mimo upływu czasu na zawsze pozostaną trójką tamtych beztroskich nastolatków z dzikiej plaży?

Do szczęścia prowadzą tysiące dróg, ważne, żeby trafić na jedną z nich. Im na pewno to się uda. Nadchodzą lata dziewięćdziesiąte ubiegłego wieku. Wszyscy zaczynają odczuwać smak wolności, ludzie z nadzieją patrzą w przyszłość, snując entuzjastyczne plany. Jednak życie nie zawsze chce się dopasowywać do planów. Bohaterowie - przyjaciele z czasów szkolnych - podążają różnymi drogami, nadal pielęgnując przyjaźń. Niejednokrotnie muszą podejmować ryzyko i wybierać mniejsze zło. Czasem wygrywają, ale w życiu nic nie jest dane raz na zawsze, o czym prędzej czy później będą musieli się przekonaćAutorka w genialny sposób oddała klimat lat 90. ubiegłego wieku. W powieści obyczajowej bogatej w wątki miłosne, sensacyjne, poruszyła wiele ważnych problemów, z którymi muszą borykać się ludzie, pokazała niełatwe relacje rodzinne, różnice społeczne, problemy ludzi z nowym ustrojem politycznym, nieustanną walkę z władzą. Nie dała złudzeń, że życie to jedna wielka wędrówka, a kroczymy przez nie różnymi ścieżkami.

Pełna nadziei historia o niespożytych siłach drzemiących w człowieku Przejmująca relacja chorej na raka pisarki, której udało się pokonać chorobę. Intymne, bolesne studium walki z niewidzialnym, podstępnie atakującym wrogiem. Opowieść wstrząsająca, ale dająca nadzieję w siłę i wiarę, w niespożyte moce drzemiące w człowieku, z których on sam czasem nawet nie zdaje sobie sprawy. Przerwa na raka to książka o chorobie, ale też o miłości: do mężczyzny, do ludzi, do życia... O miłości, która tym razem okazała się silniejsza. Z perspektywy czasu żałuję, że przez co najmniej dwa lata nie żyłam tak jak powinnam; pełnią życia, pięknem istnienia, jakby każdy dzień był ostatnim. Zajmowałam się umartwianiem, obezwładnił mnie lęk, on mnie wziął w niewolę. Poniekąd jest to zrozumiałe; nigdy wcześniej tak często się nie badałam, nie odwiedzałam tak wielu lekarzy, nie bywałam w szpitalach. Nigdy dotąd tak bardzo się nie bałam czekając na wyniki. Mimo wszystko i wtedy powinnam spełniać swoje marzenia. Guz wycięto, leczono mnie z intencją całkowitego wyzdrowienia, moje dni powinny być piękne.