Historia Kościoła. O męczennikach palestyńskich Euzebiusza z Cezarei to kluczowe dzieło historiograficzne w Kościele, które dostarcza większości szczegółowych informacji o Kościele pierwszych wieków. Euzebiusz, zanim został biskupem Konstantyna, był świadkiem prześladowań chrześcijan za cesarza Dioklecjana. W obawie o życie, najpierw ukrywał się w Tyrze, a następnie na pustyni Tebaidy w Egipcie, gdzie został aresztowany i przesłuchany. Jego osobiste doświadczenia nadają szczególną wartość opisom w dziele. Euzebiusz nie tylko relacjonuje wydarzenia, ale także cytuje dokumenty cesarskie, listy współczesnych i tworzy różnorodne zestawienia, dbając o zachowanie źródeł. Dzięki jego staranności udało się odtworzyć etapy formowania Nowego Testamentu oraz rozwój struktur kościelnych na terenach misyjnych. Książka jest dostępna w klasycznym tłumaczeniu ks. bp Arkadiusza Lisieckiego, a wstęp napisał Paweł Lisicki. Euzebiusz z Cezarei (ok. 264-340) był pisarzem, teologiem i historykiem, biskupem Cezarei od 313 r., uczniem Pamfila, znanym jako umiarkowany arianin, który poparł Credo soboru nicejskiego w 325 r.
