Książka ta podejmuje próbę zdefiniowania współczesnego, multimedialnego oswajania śmierci, koncentrując się nie na samej śmierci jako biologicznym fakcie, lecz na jej kulturowej reprezentacji w Zachodniej kulturze. Analizy dotyczą mechanizmów definiujących tanatyczne teksty kultury, które zmieniają się wraz z rozwojem technologii medialnych, wpływających na ludzkie myśli, emocje i postawy wobec śmierci. Praca ma charakter teoretyczny i dedukcyjny, wskazując na zjawisko wtórnego oswojenia śmierci, oparte na znanych koncepcjach humanistycznych. Skupia się na mechanizmach definiujących teksty kultury oraz na ich funkcjonowaniu, ilustrując teoretyczne propozycje przykładami współczesnych narracji. Takie podejście wymusza wieloaspektowość oraz wnikliwość, wykorzystując różnorodne koncepcje filologiczne, filozoficzne i kulturoznawcze, co nadaje pracy interdyscyplinarny charakter. Kluczowym pojęciem jest życie, które, regulowane symboliką kulturową, staje się zmediatyzowanym doświadczeniem. Ostatecznie, zależy od nas, jakie formy oswajania śmierci przyjmiemy w obliczu nieuchronności tego rite de passage. Autor, doktor nauk humanistycznych, bada recepcję śmierci w kulturze jako semiotyczne konteksty rzeczywistości.
