Egipt, usytuowany na styku Afryki i Azji, ma kluczowe znaczenie geopolityczne i geostrategiczne, kontrolując Kanał Sueski i granicząc z Palestyną. Jego rola w regionalnym układzie sił oraz współpraca z Izraelem przyczyniają się do stabilizacji w regionie. Przemiany po 1952 roku znacząco wpłynęły na sytuację w Egipcie i kształt międzynarodowego systemu w świecie arabskim, a ich konsekwencje oddziaływały na politykę globalnych mocarstw na Bliskim Wschodzie. Badania nad aspiracjami mocarstwowymi w egipskiej polityce zagranicznej są kluczowe dla zrozumienia procesów w tej części świata, zarówno w kontekście historycznym, jak i współczesnym. Zainteresowanie egipską polityką zagraniczną jest marginalne, z wyjątkiem publikacji po 2011 roku, które głównie koncentrują się na wewnętrznych zmianach społeczno-politycznych. Brakowało dotąd w języku polskim monografii poświęconej w całości analizie egipskiej polityki zagranicznej. Publikacja dr Jolanty Sierańskiej stanowi cenną i odważną próbę wypełnienia tej luki w polskim dorobku naukowym. Fragment recenzji prof. UAM dra hab. Przemysława Osiewicza.
