Monografia stanowi udaną próbę przybliżenia sylwetki Jana Grotowica, postaci ważnej dla dziejów Kościoła i XIV-wiecznej Polski. Oparta na rozległej kwerendzie archiwalno-bibliotecznej, wykorzystuje zarówno źródła drukowane, jak i rękopiśmienne, w tym dotąd nieznane badaczom, co jest istotnym osiągnięciem w kontekście wieku XIV. Praca wprowadza szereg istotnych spostrzeżeń dotyczących diecezji krakowskiej pod rządami Grotowica, początków inkwizycji w Polsce oraz nowych ustaleń na temat pośmiertnego kultu biskupa. Całość wzbogacają dobrze dobrane materiały ikonograficzne oraz zestawienia informacji w tabelach, co ułatwia śledzenie narracji. Autorka wykazuje dobrą znajomość literatury przedmiotu, obejmującej różne dziedziny, od genealogii po historię gospodarczą. Jan Grotowic, 26. biskup krakowski (ok. 1280-1347), żyjący w czasach Władysława Łokietka i Kazimierza Wielkiego, nie doczekał się dotąd monografii stanowiącej pełne opracowanie biograficzne. Jego kontrowersyjna postać czyni go godnym zainteresowania. Książka wpisuje się w rozwijający się gatunek monografii biograficznych polskich biskupów średniowiecznych.
