Wiersze Franciszka Lime podejmują próbę wyjścia z obszaru naznaczonego złem.
Jednocześnie odważnie z nim obcują. Być może ich pierwotną intencją jest
przemiana siebie i zła, które rozgościło się w człowieku? Ascetyczny krój tych
liryków, fason poszczególnych utworów-cieni pasuje jak ulał do tego śmiałego
wyzwania. Świadomie więc opowiadają się po stronie tego, co wątłe, powiedziane
półgłosem, w półmroku, w cienistym wnętrzu. Zaniepokojone i nieufne wywodzą
się bowiem z intuicji i przeczuć. Przywodzą na myśl kogoś, kto siedzi w mroku,
w kącie szpitalnego oddziału i naprawdę widzi. W Garderobie cieni ubierają się
w ciemność, by ją w sobie przezwyciężyć, zaś całą jej grozę obrócić w pieśń.
Maciej Bieszczad
Ta książka wyrasta z fascynacji literaturą i rzeczywistością, paradoksalnie
czerpiąc siłę ze swojej słabości, gdyż w gruncie rzeczy jest ilustracją
nieustannie ponoszonych porażek i fiaska, zapisania siebie w świecie i świata
w sobie, w krzyżowym ogniu, w poplątanych pajęczynach, zagłuszanych falach,
zerwanych łączach. Formy odbioru to wciąż ponawiane próby artykulacji tego, co
ciągle się wymyka, odstaje, nie przywiera, a zalega, jest. Stąd
uprzywilejowana rola poetyki notatki, gwałtownego błysku, treściwego flesza.
Chodzi przede wszystkim o pielęgnowanie w sobie amatora, który nie podpiera
się żadną gotową filozofią, a czerpie radość ze spotkania, nieplanowanych,
przypadkowych, świeżych zestrojeń. Krytyka literacka to nieustanna
emancypacja, wyjście poza swoje opłotki, podjęcie ryzyka inwencji. Poezja nie
jest tym, co uczepiło się kartki, ale tym, co za sprawą jej bieli odcisnęło
się na naszym ciemnym gruncie. Wskazało stronę. Poezja, podobnie jak ogień,
potrafi pogrążyć w samotności, osadzając człowieka w jego pojedynczości, a
jednocześnie wpisuje w poczucie wspólnoty. Dlatego z tego wszystkiego stawiam
na pojedynczy wiersz. Będę mówił tylko o nich – o spotkaniach z głosem,
tembrem, słowem. O formach odbioru. O poetach związanych ze szczecińską
Fundacją Literatury imienia Henryka Berezy i szczecińskim wydawnictwem FORMA.
Franciszek Lime Spis treści: Intro Wszystko powoli niknie. O dwóch tomach
Andrzeja Ballo Wyliczanki, mantry, węzły, supły, matnie. Wiersze Wojciecha
Czaplewskiego Ból się rodzi, noc truchleje. Wiersze Marka Czuku albo klepsydra
urojeń Niepoliczona mnogość widzialnego. Prozy Adriana Glenia Ciemne kości
wiersza. Poezja Tomasza Hrynacza Niejasne obietnice, nieuchwytne formy. Poezja
Jarosława Jakubowskiego Wygasł immunitet na życie. Ostatnie wiersze Lecha. M.
Jakóba Planeta okrucieństwa cierpi na niestrawności. Wiersze Kazimierza Krycza
Jr Powoli gasną smugi światła: Joanna Matlachowska-Pala Czarna dziura
wypełniona czarnym światłem. Poezja Dariusza Muszera Industrialna
(anty)sielanka. Wiersze Marka Pacukiewicza Chcę żeby dni zostały bez żadnego
oka. Poezja Bartosza Suwińskiego Outro
