Na wystawie w 1874 roku Claude Monet pokazał w atmosferze skandalu Impresję,
wschód słońca obraz, który otworzył drogę do największej rewolucji w sztuce
XIX wieku. Miejsce skostniałego stylu akademickiego zajął impresjonizm, który
rozpoczął triumfalny marsz ku sztuce awangardowej. Album prezentuje kamienie
węgielne współczesnego malarstwa. Możemy w nim podziwiać dzieła największych
artystów tego okresu, takich jak: Czanne, Degas, Renoir, Manet, Pissarro,
Sisley, Van Gogh, które osiągają dziś niebotyczne ceny.
A gdyby tak choć na chwilę przenieść się w czasie na zatłoczone wileńskie
uliczki. Usłyszeć przez radio wołanie kukułki zapraszającej na audycję Wieczór
przy mikrofonie . Podczas Kaziuka kupić ukochanej osobie jedyne takie na
świecie serce z piernika ozdobione kolorowym lukrem. Spędzić długie godziny w
domu handlowym braci Jabłkowskich, by potem odpocząć w zakamarkach Skopówki,
czytając Gałczyńskiego. W chwili smutku znaleźć schronienie w Ostrej Bramie i
przeżyć niezwykłe chwile w katerze, gdzie odnaleziono królewskie groby. W
kawiarni Sebastiana Rudnickiego skosztować najlepszej kawy i przeglądać
najpiękniejsze książki w wydawnictwie Zawadzkiego. Szepnąć kilka mądrości do
ucha doktorowi Szabadowi i zdeponować cały majątek w Domu Bankowym Tobiasza
Bunimowicza. Gdy nadejdzie prima aprilis świętować na Zarzeczu niepodległość i
nigdy nie zapomnieć o tragedii w Ponarach. Wieczorem wybrać się na spacer z
Kazimierą Iłłakowiczówną po prospekcie Giedymina, by w końcu złożyć głowę na
poduszce w hotelu Georges Otwórz Sekrety Wilna i rozpocznij tę niezwykłą
podróż!
?Pewien radca magistratu lwowskiego pojechał do Zakopanego. Była zima, więc
troskliwa małżonka wypakowała walizki ciepłą bielizną, szalikami, jedzeniem,
jako że w g�ry daleko. Na dworcu, po ostatniej długiej tyradzie przestr�g, tuż
przed odjazdem pociągu, wyjawiła największą niespodziankę: ? Ty nawet nie
wisz, jaka ja jezdem dobra dla ciebi. W ceratowej torebce masz flaszkę
żytni�wki, ażebyś się napił, jak zmarzniesz, przesiadając się w Krakowie. Ałe
mi musisz przyrzec, że przed Krakowem nie otworzysz flaszki. ? Przyrzekani ?
odpowiedział uradowany mąż, podnosząc dwa palce dla umocnienia przyrzeczenia.
Pociąg ruszył. W przedziale znalazło się towarzystwo wyjątkowo sympatyczne i
rozmowne. Rzecz dziwna, jak jazda koleją pobudzająco wpływa na apetyt. Już za
pierwszym przystankiem otworzyły się czeluście waliz, torebek i wjechała
aprowizacja w postaci szynek, kotlet�w, kurek, jajek i rozpoczęło się og�lne
częstowanie. ? A przydałoby się coś napić na taki ziąb ? zacierając ręce,
słusznie zauważył jeden z pasażer�w, choć w przedziale aż duszno było od
ogrzewania parowego. ? Szkoda, że niczego nie ma! ?Właśnie, że jest!?woła
radca. Pojaśniały oblicza w przedziale. Pan radca otwiera ceratową torebkę i z
dumą wydobywa butelkę, a na niej widnieje duży napis: �Widzisz draniu, gdzie
Krak�w, a gdzie ty pijesz?�'.
Czwarty tom nowego cyklu gawęd kresowych Katarzyny Węglickiej opowiada o
dawnych kresowych ziemiach Rzeczypospolitej, dziś będących w granicach państwa
litewskiego. Strony te, szczególnie bliskie sercu Autorki, urzekają bogactwem
wspólnych dziejów Polski i Litwy oraz licznymi pamiątkami przeszłości.
Książka jest owocem wieloletnich wędr�wek autorki na dawne ziemie
Rzeczypospolitej, wyrazem fascynacji i miłości do tego kraju, jego kultury i
pamiątek przeszłości; przede wszystkim jednak podziękowaniem dla ludzi
spotykanych na wielu litewskich szlakach. Opowiada o urodzie tej tak bliskiej
nam krainy. Pr�buje przybliżyć historię i zdarzenia, jakie rozgrywały się na
tamtych ziemiach, oraz stara sie pokazać nie tylko piękno Litwy, ale też
żyjących tam ciekawych ludzi, pamiętających o przeszłości, czerpiących z niej
i przekazujących ją przybyszom, kt�rzy pragną poznać ten piękny kraj.
Przedstawione tu teksty są wynikiem wieloletnich podróży na dawne Kresy
Rzeczypospolitej, wyrazem fascynacji i zagłębiania się w ten zapomniany świat.
To kraina piękna, a tak mało znana. Kto raz pojedzie w te strony, potem już
często wraca, chwyta ta ziemia za serce, odsłania widoki, krajobrazy, pozwala
zagłębiać się w nią. Z czasem odkrywamy miejsca ulubione, bliskie, takie, do
których będziemy tęsknić po powrocie i które nas będą przywoływać. Nie trzeba
się wcale urodzić na Wschodzie, aby tę ziemię pokochać i by stała się bliska.
Najciekawsze dla autorki tereny to dawne Wielkie Księstwo Litewskie z Wilnem i
Wileńszczyzną, ale to nie znaczy, że Polesie czy ziemie ukraińskie są mniej
ważne. Wiele wspomnień, ciekawych wyjazdów, cudownych ludzi autorka spotkała
nad Styrem, Dniestrem, Horyniem, Bohem. Warto pamiętać przepiękne wieczory
spędzone w podolskich chutorach, u przyjaciół na Wołyniu czy w parkach i
kawiarniach pięknego Lwowa. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z faktu, że
dzisiejsze ziemie Litwy, Białorusi i Ukrainy to jedne z najciekawszych
regionów europejskich, bogatych w zabytki i zbiory muzealne oraz piękne
krajobrazy. Ileż tu wspaniałych monasterów, soborów i cerkwi z freskami i
mozaikami pamiętającymi czasy sprzed najazdów tatarsko-mongolskich, zamków i
twierdz, pałaców, ciekawej architektury okresu baroku, rokoka, a także z
przełomu XIX i XX wieku. Wiele z tych obiektów wpisało się w naszą wspólną
historię. W przeszłości nie tylko walczyliśmy przeciwko sobie, ale także
wspólnie, z licznymi najeźdźcami: Turkami, Tatarami, Kozakami i Moskalami,
Krzyżakami. Znajomość zarówno dobrych, jak i ciemnych kart wspólnej historii,
może tylko pomóc we wzajemnym zrozumieniu i dążeniu do mądrej przyszłości.
