Autentyzm wykonawczy XIX-wiecznej literatury organowej oraz przedstawienie twórczości kompozytorów - organistów, działających w wybranych, europejskich ośrodkach kształcenia organistów to dwa główne ogniwa niniejszej publikacji. Problematyka badawcza dotyczy: analizy podręczników do gry na organach lub improwizacji (J. Gembalski, T. Głuchowski, K. Lukas, M. Markuszewski, M. Duźniak), ukazania działalności wrocławskiej i praskiej szkoły organowej (M. Kocot, T. Soczek) oraz współpracy twórcy i wykonawcy dzieła (M.J. Kryński). Badacze wykazują nieznane dotąd sposoby wykonawcze w muzyce XIX-wieku, aspekty metodyczne w procesie kształcenia, specyfikę powiązania repertuaru przeznaczonego na instrument z epoki oraz przedstawiają znaczenie twórczości poszczególnych ośrodków na rozwój zarówno lokalnego środowiska jak i w kontekście całego kontynentu.
