Autor porusza aktualne i istotne społecznie zagadnienia związane z wyuczoną bezradnością, wskazując na wyzwania w psychologii uzależnień, zadłużenia oraz dylematy praktyki pomagania, zwłaszcza w czasach pandemii. W pierwszej części przedstawia przyczyny i mechanizmy syndromu wyuczonej bezradności, jego groźną dynamikę oraz skutki utraty kontroli nad istotnymi aspektami życia, określane jako trening bezradności. Druga część koncentruje się na zastosowaniach proponowanego podejścia w różnych obszarach, takich jak terapia uzależnień, wsparcie osób zadłużonych, działania penitencjarne, edukacja oraz przeciwdziałanie bezrobociu i wypaleniu zawodowemu. Zakończona jest dygresją na temat wykluczenia społecznego i zagrożenia społecznej bezradności. W trzeciej części Autor rekomenduje praktyczne wskazania dotyczące wykorzystania teorii wyuczonej bezradności. Książka napisana jest przystępnym językiem, wzbogacona licznymi przykładami i odwołaniami, co czyni ją wartościowym źródłem wiedzy na ten ważny temat.
