Okres między połową XVI w. a połową XVII wieku był czasem intensywnych przemian w Europie. Po wcześniejszych ruchach reformacyjnych, do 1555 roku kontynent podzielił się na trwałe sfery wpływów. Rozpoczęto kodyfikację doktryn kościołów oraz ustalanie tekstów Biblii, co przyczyniło się do fal polowań na czarownice. Około 1600 roku zakończyła się epoka renesansu, ustępując miejsca barokowi, który przyniósł nowe style w muzyce, malarstwie, rzeźbie i architekturze. W tym czasie zaczęły powstawać ważne dzieła literackie w językach ojczystych, a nie tylko po łacinie. Renesans był filozoficznie niemal bezpłodny, podczas gdy barok zapoczątkował nowożytną filozofię. Dzięki pracom takich uczonych jak Kopernik, Vesalius czy Galileusz, Europejczycy zaczęli badać zagadnienia geograficzne, geologiczne, astronomiczne, anatomiczne i algebraiczne, co doprowadziło do dalszych przemian. Ostatnie rozdziały książki pokazują, że do 1650 roku nikt nie mógł przewidzieć nadchodzącej Rewolucji Naukowej. Klasyczna mechanika, oparta na osiągnięciach Brahego, Keplera, Galileusza i innych, będzie szczegółowo omówiona, zanim przejdziemy do nowożytnej fizyki w kolejnym tomie.
