W siedmiu rozmowach Barbara Osterloff z Giovannim Pampiglionem odkrywa bogactwo doświadczeń włoskiego reżysera, który dzięki miłości do polskiej literatury zagościł na deskach teatrów w Warszawie, Wrocławiu i Krakowie. Pampiglione, wzbogacony o drugą ojczyznę, całe swoje życie zawodowe udowadniał, że zasługuje na tytuł ambasadora kultury polskiej we Włoszech oraz włoskiej kultury w Polsce. Jego dorobek, obejmujący m.in. twórczość witkacowską i dell'artowską oraz tłumaczenia B. Jasieńskiego, S. Mrożka i Z. Krasińskiego, potwierdza tę tezę. W Liście do Przyjaciela prof. Janusz Degler zauważa, że teatr stał się dla Pampiglionego sposobem na życie. W dialogu z Osterloff przywołuje on ważne postacie, takie jak Erwin Axer, Kazimierz Dejmek czy Andrzej Wajda, które przyczyniły się do międzynarodowego uznania polskiego teatru w trudnych latach PRL-u. Autorzy książki badają skomplikowaną naturę pamięci, tworząc obraz pełen blasku, kolorów i emocji. Jak pisze Osterloff, Pampiglione jest spełnionym artystą, a jego opowieść o miłości do Polski to nie tylko nostalgiczna relacja, lecz także świadectwo atrakcyjności polskiej kultury.
