When Grandmama Fell off the Boat is an anthology of the humorous verse of Harry Graham, one of the early 20th century's wittiest writers. Published in England and America, he was credited with introducing `sick' verse. His obituary in The Times compared him to Edward Lear, Lewis Carroll and W. S. Gilbert, an epitaph that has stood the test of time.
The figure of the artist remains a central subject of investigation for Rodney Graham, known for straddling many areas simultaneously--painter, photographer, writer, philosopher, actor, psychologist, scientist, and musician. This new monograph gathers together works made between 1994 and 2017, in particular his photographic lightboxes and his musical production. Contradicting the title, That's Not Me the lightbox series focuses on the use of the self-portrait. Graham shows himself starring in various fictional roles (artist, musician, actor, lighthouse keeper, paddler, reader) at different times. According to curator Alessandro Vincentelli, Graham likes to look back at history and repeat it through his work, by 'stirring up art history with multiple and varied cultural references, so that the signals are subtly altered for the viewer.'Through his visual production, Rodney Graham questions the fundamental perception of the image and invites the public to participate in shaping its meaning. This title also highlights Graham's musical works. In his essay Robert Linsley retraces Graham's career as a musician and observes the connections that can be made between some of the songs and Graham's visual production. -- publisher's statement
Klasyczna książka Roberta B. Pearsona Pasteur – plagiator i szarlatan powstała w czasach, kiedy hipoteza zarazków jako jedynych czynników chorobotwórczych dopiero powstawała. Jak pokazuje autor, hipoteza ta, dziś uznawana za bezdyskusyjny fakt i zarazem będąca narzędziem sprawowania kontroli nad społeczeństwem, była kiedyś tylko jedną z wielu konkurencyjnych teorii, a jej powszechne przyjęcie było możliwe dzięki wsparciu instytucji rządowych oraz sektora handlowego, które dostrzegły w niej duży potencjał. Pearson, autor licznych publikacji na temat zdrowia, nie tylko ukazuje Pasteura jako człowieka przywłaszczającego sobie odkrycia innych i wykorzystującego narzędzia polityczne do przeforsowania swoich kontrowersyjnych twierdzeń, ale bada również pierwsze dekady wprowadzania reżimu szczepionkowego w Europie i Stanach Zjednoczonych. Napisana osiemdziesiąt lat temu praca Pearsona dowodzi, że – niezależnie od jej wartości – przekształcenie hipotezy zarazkowej w dogmat nie obyło się bez oporów i wymagało olbrzymiej presji medialnej oraz zatrudnienia licznych instytucji, w tym Fundacji Rockefellera, dzięki którym wszelkie alternatywne wobec tej hipotezy rozwiązania zostały zmarginalizowane jako „nienaukowe”. W istocie jednak to właśnie przekształcenie hipotezy zarazków w niepodważalną prawdę wiary jest działaniem skrajnie nienaukowym. I choć ostatnie wydarzenia pokazują, że owa prawda wiary wciąż jest głęboko zakorzeniona w ludzkich umysłach, a dyskusja z nią starannie eliminowana z mediów, to jednak historia nauki dowodzi, że wszystkie teorie uważane za ostateczne, niezależnie od tego, jak silne miały wsparcie, w końcu upadały bądź wymagały głębokiego przeformułowania. Robert Baille Pearson, amerykański autor popularnych w pierwszej połowie XX wieku książek poświęconych tematyce medycznej, obrońca tezy o istotnym wpływie diety na powstawanie chorób. Napisał m.in. Prolongation of Life Through Diet (1941) oraz Degenerative Foods, the Cause of Disease and Death (1946).