Michał Roch Kaczmarczyk Book order

Monografia stanowi próbę syntetycznego opisania jednego z elementów systemu akredytacji środowiskowej funkcjonującego w Polsce, którym jest Ogólnopolski Program Certyfikacji Szkół Wyższych Uczelnia Liderów, realizowany od 2011 roku przez Fundację Rozwoju Edukacji i Szkolnictwa Wyższego, wraz z jej partnerem gospodarczym Agencją Kreatywną PRC. Misją Programu Uczelnia Liderów, zwanego przez organizatorów także konkursem akredytacyjnym, jest identyfikowanie i promowanie najlepszych polskich uczelni oraz ich podstawowych jednostek organizacyjnych, kształcących absolwentów przedsiębiorczych, kreatywnych, wyposażonych w umiejętności i kompetencje przywódcze, zdolnych do osiągania sukcesów na rynku pracy. W ramach Programu Uczelnia Liderów Fundacja Rozwoju Edukacji i Szkolnictwa Wyższego, poprzez powołaną przez siebie Komisję Akredytacyjną, certyfikuje szkoły wyższe i ich podstawowe jednostki organizacyjne (wydziały, kolegia), które mogą poszczycić się innowacyjnymi działaniami ukierunkowanymi na edukację praktyczną studentów, kreowanie u nich postaw liderskich oraz aktywną współpracę z podmiotami rynku pracy. Certyfikat Uczelnia Liderów otrzymało dotychczas kilkadziesiąt znakomitych polskich szkół wyższych. W monografii przedstawione zostały założenia Programu Uczelnia Liderów, jego funkcje, zadania i cele, jak również dorobek tego konkursu, wypracowany w ciągu dziewięciu edycji. Autor dokonał opisu idei Programu Uczelnia Liderów oraz sposobu jej realizacji w szerszym kontekście, na który złożyła się analiza systemu akredytacji środowiskowej w Polsce, podstaw prawnych i zasad funkcjonowania systemu szkolnictwa wyższego sensu largo, jak i dorobku innych organizacji i instytucji dokonujących ewaluacji funkcjonowania polskich uczelni w obszarze dydaktycznym.

Wolność to jedno z najbardziej intrygujących pojęć, często uznawane za istotę człowieczeństwa i podstawę porządku społecznego, a jednocześnie marginalizowane w socjologii jako anachronizm. Odniesienia do wolności są pełne wieloznaczności, skrywając teoretyczne problemy oraz osobiste rozterki uczonych. Książka ta przełamuje tradycję unikania tematu wolności w naukach społecznych, podkreślając jej kluczową rolę w socjologii. Autor argumentuje, że zrozumienie problemu wolności pozwala lepiej dostrzec społeczno-polityczną rolę socjologii, jej teoretyczne podziały oraz przyszłe wyzwania. Stosunek do wolności jest fundamentalny dla każdej teorii społecznej, co potwierdza szeroki przegląd myśli, które wpłynęły na rozwój teorii społecznej w ostatnich dwóch stuleciach. W książce omówione są poglądy klasyków, takich jak Pierre Bourdieu, Émile Durkheim, Karol Marks czy Max Weber. Autor ukazuje również relacje między głównymi nurtami socjologii, które stają się widoczne dopiero w kontekście wolności. Osoby ceniące tę ideę znajdą tu argumenty na rzecz jej znaczenia dla porządku społecznego oraz analizy praktycznych i teoretycznych konsekwencji tego stanowiska.

Instytucja udziału czynnika społecznego w wymiarze sprawiedliwości jest kluczowym elementem europejskiego dziedzictwa ustrojowego konstytucjonalizmu. Uczestnictwo obywateli w sądzeniu wspiera demokrację, zapewniając suwerenowi realny wpływ na funkcjonowanie organów władzy sądowniczej oraz na rozstrzyganie sporów o prawo. Monografia stanowi pierwszą w Polsce naukową pracę, która całościowo analizuje instytucję ławnika, obejmując zarówno sądy powszechne, wojskowe, izby morskie, jak i Sąd Najwyższy, do którego czynnik społeczny wprowadzono w 2017 roku. Celem pracy jest opisanie instytucji udziału czynnika społecznego w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości, zarówno w aspekcie historycznym, jak i teraźniejszym. Autor bada źródła aksjonormatywne i doktrynalne tej instytucji oraz wyjaśnia jej rolę w demokratycznym społeczeństwie, analizując praktykę wymiaru sprawiedliwości oraz szerszy kontekst polityczny i społeczny. Praca zawiera szczegółową analizę tradycji, podstaw prawnych i pragmatyki funkcjonowania instytucji ławnika, a także oryginalną koncepcję jego funkcji. Wnioski de lege ferenda zawierają propozycje zmian w prawie, mające na celu wzmocnienie statusu ustrojowego ławnika i zapewnienie mu realnej niezawisłości.