Książka poświęcona jest zmianom zachodzącym we współczesnej infosferze i związanymi z nimi zagrożeniami dla bezpieczeństwa informacyjnego państwa. Autor zrywa z tradycyjnym ujęciem określenia bezpieczeństwa informacyjnego państwa jako zdolności do ochrony własnych zasobów informacyjnych. Stwierdza, iż w świetle współczesnych zagrożeń państwo musi posiadać zarówno zdolności defensywne, jak i ofensywne, tak w zakresie pozyskiwania potrzebnych informacji, jak i prezentowania własnego punktu widzenia (narracji) w określonych kwestiach ważnych z punktu widzenia jego interesów strategicznych, a także zdolności do prowadzenia ataków informacyjnych/dezinformacyjnych w celu wypracowania korzystnych warunków dla realizacji swoich celów politycznych. Bezpieczeństwo informacyjne państwa zostało w prezentowanej książce ujęte kompleksowo. Omówiono z jednej strony zagrożenia na poziomie semantycznym (np. dezinformacja, narzucanie interpretacji określonych kwestii), jak i stricte informatycznych (np. działania zakłócające funkcjonowanie instytucji infrastruktury krytycznej w cyberprzestrzeni). Sama cyberprzestrzeń została potraktowana z dwóch różnych punktów widzenia: jako platforma do pozyskiwania i publikowania informacji oraz jako środowisko funkcjonowania obiektów zaliczanych do infrastruktury krytycznej.
