Amedeo Cencini Books

Jesteśmy cywilizacją wytwarzającą zbyt wiele brudów - i nie wiemy, jak się ich pozbyć. Mówimy zbyt wiele rzeczy pustych i banalnych - i nie umiemy rozpoznać, co jest prawdą. Aby podjąć wyzwania, przed jakimi stajemy, potrzebny jest nam zupełnie nowy rodzaj odwagi. W przeciwnym razie zadusimy się pozostałościami po tym, co sami wyprodukowaliśmy i skonsumowaliśmy. Czy to wszystko ma także jakąś wymowę dla Kościoła oraz dla rodzaju „pokarmu i komunikacji” w jego obrębie? Czy bezpłodność powołaniowa może być niepokojącym znakiem chorego albo przynajmniej niezupełnie zdrowego organizmu kościelnego? Bóg powołuje i powierza misję - czy jednak potrafimy pójść za tym powołaniem?

W każdym z nas spotykają się i walczą nieustannie dobro i zło, święty i grzesznik. Nie jest łatwo uporządkować tę wewnętrzną dialektykę, zwłaszcza gdy żyje się razem. Trzeba to jednak uczynić, jeśli relacja ma być prawdziwa. W swojej nowej książce Amedeo Cencini opisuje trudności życia konsekrowanego, wskazując jednocześnie na sposób, w jaki można stworzyć prawdziwą i braterską relację. Ze znaną sobie przenikliwością pragnie udowodnić, że można zbudować komunię nie tylko mocą dobra, które jest w każdym, lecz także na bazie doświadczenia zła osobistego i wspólnotowego. Książka ta jest niezwykle ważną lekturą dla wszystkich zakonników i zakonnic, a także wspólnot chrześcijańskich, które wciąż potrzebują na nowo się odradzać, codziennie odkrywając i odnawiając radość życia konsekrowanego.

Wyjątkowość książki w świecie przesiąkniętym indywidualizmem polega na jednoznacznym wyrażeniu przekonania o tym, że życie staje się możliwe do przeżycia jedynie wtedy, gdy spędza się je razem. Życiu konsekrowanemu, które często jeszcze identyfikuje się z ideałem doskonałości, przypomina, że przeżywając wspólnie doświadczenie słabości, możemy smakować i głosić Wieczność.

Formacja ciągła jest jak oddech, towarzyszy przez całe życie kapłanowi i osobie zakonnej, powoduje, że życie realizuje się według planu Boga. Stan formacji permanentnej, będący tematem rozważań ojca A. Cenciniego, ma chronić kapłana i osoby konsekrowane przed frustracją, pozwala na uczenie się i ubogacanie każdym fragmentem prawdy i piękna. Ciągła formacja jest działaniem Boga, a zatem jest przede wszystkim darem i łaską, a nie jedynie wysiłkiem człowieka. Wymaga jednak pełnej otwartości ze strony człowieka, musi się opierać na inteligentnej i czynnej gotowości do uczenia się od każdego, w każdej chwili i w każdym wieku. Człowiek obdarzony łaską nie poddaje się biernie biegowi czasu, lecz mądrze wchodzi w jego różne rytmy (dzienny, tygodniowy, miesięczny i roczny). Stara się odnaleźć harmonię między nimi a rytmem ustanowionym przez niezmiennego i wiecznego Boga, który wyznacza dni, wieki i czas.

Ojciec Amedeo Cencini z właściwą sobie przenikliwością dostrzega i analizuje problem schyłku życia konsekrowanego w Europie. Treści zawarte w tej książce mogą się przyczynić do tego, aby godzina zmierzchu nie stała się godziną nostalgii i zmęczenia, rozrachunku i zakończenia działalności. Pokazują jak znaleźć drogę wyjścia z kulejącej i niedokończonej odnowy i przygotować się na nowy dzień.

To kolejna książka znanego psychologa i kierownika duchowego, w której dzieli się on z czytelnikiem swoim bogatym doświadczeniem. Synowskie uczucia narodziły się jako odpowiedź na pytania i oczekiwania pojawiające się wśród zaangażowanych w formację, dotyka jej istoty. Formacja jest tajemnicą, dziełem, poprzez które Ojciec w mocy Ducha kształtuje tych, których nazywa obrazem Syna. Ale to również służba, która otwiera na tajemnicę. Temu celowi podporządkowana jest również niniejsza książka. Wspiera przygotowujących się do życia zakonnego, jak również osoby, które towarzyszą innym w tej szczególnej drodze.

Środowisko i kryterium rozeznania Trudne przypadki Patologie i niedojrzałości afektywno-seksualne Problematyka homoseksualizmu

Istnieje wyraźna bliskość znaczeniowa między terminem pragnienie a rzeczywistością powołania. Tymczasem współcześni psychologowie coraz częściej mówią o kryzysie pragnienia. Celem prezentowanej książki jest próba głębszego zrozumienia natury tego skomplikowanego problemu, odkrycia jego korzeni.

„Prawdopodobnie Bóg nie istnieje, więc przestań się martwić i ciesz się życiem” (R. Dawkins): jest to stare przekonanie, zgodnie z którym radość i wiara w Boga nie mogą ze sobą współistnieć; jest tylko albo jedno, albo drugie. To przekonanie zakłada kolejne: wyobrażenie Boga zbyt poważnego, którego katecheza nie może zmienić. Smutek wielu chrześcijan nadal je umacnia. Bóg natomiast jest nieskończoną radością, cieszy się ze stworzenia i świętuje w niebie, gdy nawraca się choćby jeden grzesznik, dając Ojcu możliwość pokazania całej swojej miłości. Dlatego to „radość jest prawdziwym zajęciem w niebie” (C.S. Lewis). Nie będą do niego mieli prawa wstępu ci, którzy nie nauczyli się cieszyć już tutaj, na ziemi, lub też nigdy nie sprowokowali radości Odwiecznego. „Radujcie się zawsze w Panu” (Flp 4,4)