In "Das Predigen mit eiserner Zunge" beschreibt Alain Demurger die geistlichen Ritterorden des 12. Jahrhunderts, die für ihren Glauben kämpften und die europäische Geschichte prägten. Das Buch beleuchtet die Verbindung von weltlichem Kampf und gläubiger Kontemplation innerhalb dieser Orden.
Jacques de Molay (ca. 1245-1314) war der letzte Großmeister des Templerordens, der über erheblichen Reichtum und Einfluss verfügte. Seine Gegner, König Philipp IV. von Frankreich und Papst Clemens V., zerschlugen den Orden, beschlagnahmten dessen Vermögen und ließen Molay sowie viele Ordensbrüder auf dem Scheiterhaufen verbrennen. Während Philipp und Clemens bald darauf in Vergessenheit gerieten, bleibt die tragische Geschichte der Tempelritter lebendig. Sie wurden gefoltert und als Ketzer verbrannt, zerrieben zwischen weltlicher und kirchlicher Macht. Nach genau 700 Jahren wird der einst mächtigste Ritterorden in einer Pressekonferenz im Vatikan rehabilitiert. Ein vor sechs Jahren im Geheimarchiv des Vatikans wiederentdecktes Prozessdokument, das Chinon-Pergament, bringt Klarheit über die Verantwortlichkeiten von Philipp IV. und Clemens V. Der Papst hatte bereits 1314 die Tempelritter vom Vorwurf der Gotteslästerei freigesprochen und um Verzeihung gebeten. Er gab zu, die Auflösung des Ordens wider besseres Wissen betrieben zu haben, und ließ sich vom Druck des Königs leiten. Philipp IV. hatte 1307 die Templerhäuser durchsuchen und deren Vermögen beschlagnahmen lassen, um seine Macht zu sichern. Mit dieser Bekanntgabe wird ein jahrhundertealter Irrtum aufgedeckt.
Chronik einer Vernichtung
Einführung Vorspiel (1305-1307) Oktober 1307: die Verhaftung der König und die Inquisition (Oktober-November 1307) Notre-Dame de Paris (?), 24. oder 26. Dezember 1307 die Machtprobe (Januar-Juni 1308) der Kompromiss: Poitiers- Chinon (Juni-August 1308) Clermont (Juni 1309): die... číst celé
Die Templer, 1120 als erster geistlicher Ritterorden gegründet, haben wie kaum eine andere Schöpfung des mittelalterlichen Abendlandes die Phantasie der Zeitgenossen wie der Nachwelt beschäftigt. Bis heute wird den „Geheimnissen der Gralshüter“ nachgespürt. In diesem Band beleuchtet Alain Demurger alle Aspekte der Geschichte der Templer auf dem neuesten Stand der historischen Forschung.
Alain Demurger proponuje czytelnikom syntetyczne spojrzenie na historię zakonów rycerskich z szerszej perspektywy, przez pryzmat czasów, które były świadkiem ich narodzin, rozkwitu, przeobrażeń i upadku. Utworzenie zakonów o religijno-militarnym, a więc nowatorskim jak na tamte czasy charakterze, było odpowiedzią średniowiecznego chrześcijaństwa na wyzwania i trudności, z jakimi przyszło mu się zmierzyć nie tylko w Ziemi Świętej w czasach wypraw krzyżowych, ale także na Półwyspie Iberyjskim w okresie rekonkwisty i na terenach nadbałtyckich w czasie chrystianizacji pogańskich plemion. Stworzenie nowego bytu, mnicha-rycerza, odzianego w zbroję z żelaza i wiary, wyposażyło średniowieczny Kościół w armię żołnierzy wiernie wypełniających zadania obrony chrześcijaństwa i wcielających w życie idee walki z niewiernymi. Zakony rycerskie, łączące modlitwę i kontemplację z niesieniem pomocy pielgrzymom, ubogim i chorym oraz z działaniami zbrojnymi w obronie chrześcijaństwa były skrojone na miarę swoich czasów. Do ich niebywałego rozwoju przyczyniły się wyprawy krzyżowe, rekonkwista i chrystianizacja terenów nadbałtyckich. Z czasem zakony wyzbyły się militarnych prerogatyw, stanowiących o ich oryginalności, aby dostosować się do nowych warunków, porzuciły walkę zbrojną, powracając do swej pierwotnej działalności, czyli niesienia pomocy potrzebującym. Alain Demurger francuski historyk, mediewista, emerytowany wykładowca historii średniowiecznej na Universit de Paris I Panthon-Sorbonne. Zajmuje się historią późnośredniowiecznej Francji, zwłaszcza historią zakonów rycerskich i wypraw krzyżowych. We Francji zyskał sobie miano specjalisty od templariuszy.
Winni czy niewinni? Heretycy czy dobrzy katolicy? Rycerze walczący w obronie wiary czy zwykli rozpustnicy? Kozły ofiarne czy aktywni uczestnicy postępowania? Mimo że od aresztowania i procesu templariuszy minęło już ponad 700 lat, brzmienie samej nazwy zakonu wciąż rozpala wyobraźnię i wywołuje... číst celé
Alain Demurger proponuje czytelnikom syntetyczne spojrzenie na historię zakonów rycerskich z szerszej perspektywy, przez pryzmat czasów, które były świadkiem ich narodzin, rozkwitu, przeobrażeń i upadku. Utworzenie zakonów o religijno-militarnym, a więc nowatorskim jak na tamte czasy charakterze, było odpowiedzią średniowiecznego chrześcijaństwa na wyzwania i trudności, z jakimi przyszło mu się zmierzyć nie tylko w Ziemi Świętej w czasach wypraw krzyżowych, ale także na Półwyspie Iberyjskim w okresie rekonkwisty i na terenach nadbałtyckich w czasie chrystianizacji pogańskich plemion. Stworzenie nowego bytu, mnicha-rycerza, odzianego w zbroję z żelaza i wiary, wyposażyło średniowieczny Kościół w armię żołnierzy wiernie wypełniających zadania obrony chrześcijaństwa i wcielających w życie idee walki z niewiernymi. Zakony rycerskie, łączące modlitwę i kontemplację z niesieniem pomocy pielgrzymom, ubogim i chorym oraz z działaniami zbrojnymi w obronie chrześcijaństwa były skrojone na miarę swoich czasów. Do ich niebywałego rozwoju przyczyniły się wyprawy krzyżowe, rekonkwista i chrystianizacja terenów nadbałtyckich. Z czasem zakony wyzbyły się militarnych prerogatyw, stanowiących o ich oryginalności, aby dostosować się do nowych warunków, porzuciły walkę zbrojną, powracając do swej pierwotnej działalności, czyli niesienia pomocy potrzebującym. Alain Demurger francuski historyk, mediewista, emerytowany wykładowca historii średniowiecznej na Universit de Paris I Panthon-Sorbonne. Zajmuje się historią późnośredniowiecznej Francji, zwłaszcza historią zakonów rycerskich i wypraw krzyżowych. We Francji zyskał sobie miano specjalisty od templariuszy.
"L'"Affaire du Temple" est l'un des plus intrigants procès de l'Histoire. C'est celui qu'un roi de France, Philippe le Bel, fit à un ordre religieux militaire, international et puissant, né pour défendre la Terre sainte et, à travers lui, à un pape sur lequel il voulait asseoir son autorité. Accusés d'hérésie, les templiers de France furent arrêtés et emprisonnés le 13 octobre 1307, et leurs biens saisis. Interrogés et torturés, ils firent des aveux stupéfiants qui contribuèrent à leur chute. Ce journal relate le quotidien d'une affaire qui s'étend sur cinq ans, jusqu'à la suppression de l'ordre en 1312 au concile de Vienne, et se prolonge encore deux ans avec la mise à mort de Jacques de Molay et de Geoffroy de Charnay en 1314. Il fait sortir de l'ombre plusieurs centaines de templiers, certains ayant avoué, mais beaucoup d'autres ayant nié ou s'étant rétractés. Une plongée en abîme qui donne une vision saisissante de cette persécution implacable et de la résistance, trop sous-estimée, qu'ont opposée les templiers."--P. [4] of cover.
