Our Debt to Antiquity
- 258 pages
- 10 hours of reading
Tadeusz Stefan Zieliński was an influential Polish classical philologist and historian, renowned for his profound works on ancient Greek culture and religion. He was also a skilled translator of classical works, particularly tragedies, into Russian, contributing significantly to the popularization of classical studies. His extensive academic career at the universities of St. Petersburg and Warsaw shaped generations of students. Zieliński was recognized for his distinctive approach to interpreting classical texts and their relevance to the modern world.






Prezentowana pozycja to obszerny tom wierszy Wiesława Tadeusza Kolarza. Jest to poezja prosta, jasna, pełna wyważonych, często gorzkich słów, trafiających do najskrytszych, czasem nam nawet nieznanych zakątków wyobraźni.
Publikacja przedstawia poglądy teoretyków użycia lotnictwa (prowadzenia działań powietrznych) z kluczowych państw na przestrzeni ponad 100-letniego funkcjonowania lotnictwa wojskowego. Szczególną uwagę poświęcono okresowi międzywojnia, w którym statek powietrzny (nowe narzędzie walki) po doświadczeniach z I wojny światowej, okazał się przydatny w wielu zastosowaniach militarnych, co w konsekwencji doprowadziło do powstania nowego rodzaju sił zbrojnych – sił powietrznych. Przedstawia też koncepcję użycia lotnictwa wojskowego w czasie trwania zimnej wojny, a także prezentuje współczesny, doktrynalny wymiar użycia lotnictwa wojskowego (sił powietrznych). Ta popularno-naukowa książka jest kierowana do wszystkich zainteresowanych historią wojskowości, historią użycia lotnictwa na wojnie, także do strategów i analityków wojskowych, analityków i specjalistów różnych instytucji publicznych i prywatnych.
Kolejna książka poświęcona burzliwym dziejom transformacji ustrojowej w naszym kraju, ukazanym na tle przykładów złego prawa i złych obyczajów, które rozpleniły się w życiu publicznym Trzeciej Rzeczypospolitej. Książka stanowi uzupełnienie i wzbogacenie refleksji, jakimi podzielił się autor z Czytelnikami w dwóch poprzednich zbiorach esejów : Czas prawa i bezprawia oraz Labirynt praw i obyczajów. Zapiski z końca XX wieku.
Wspólnym staraniem Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie i Wydawnictwa Credo w Katowicach ukazała się praca zbiorowa pt. Ewangelikalny protestantyzm w Polsce u progu XXI stulecia. Jest ona pokłosiem cieszącego się dużym zainteresowaniem sympozjum naukowego z października 2003 r. poświęconego tematowi: Ewangelikalizm polski - jaka czeka go przyszłość? Jej współautorami są pracownicy naukowi z różnych ośrodków akademickich, profesjonalnie zajmujący się tytułową tematyką. Książka ukazała się w serii Rozprawy i materiały Wyższego Baptystycznego Seminarium Teologicznego w Warszawie. Redaktorem naukowym tomu jest prof. Tadeusz J. Zieliński.
Pojęcie nowoczesności jest wieloznaczne i zmienne - a zwłaszcza w odniesieniu do stylów w sztuce - każde pokolenie rozumie pod tym słowem coś innego. Podstawy harmoniki nowoczesnej nie są jednak pracą o stylach. Są jedynie próbą teoretycznego i syntetycznego spojrzenia na problematykę harmoniczną od chwili rozerwania przez muzykę więzów systemu tonalnego dur-moll i przewartościowania tradycyjnego podziału współbrzmień na konsonanse i dysonanse, tzn. od przełomu w muzyce u progu XX stulecia (przede wszystkim w twórczości C. Debussy`ego). (...) Od Autora
Niniejsza książka ukazała się w 1927 roku, na swe wznowienie oczekując zatem blisko trzy czwarte wieku. Stanowi ona tom III, złożonego z sześciu tomów dzieła Religie świata antycznego, pisanie których rozpocząl Tadeusz Zieliński w Sankt Petersburgu podczas pierwszej, a zakończył w Bawarii podczas drugiej wojny światowej. Niniejsza książka ma być zwięzłą odpowiedzią na postawione w tytule pytanie o stosunek hellenizmu do judaizmu. Jeden z rozdziałów każdego z tomów Religii świata antycznego poświęcony jest myślicielowi najbardziej reprezentatywnemu w kontekście treści każdego z tych tomów. W Hellenizmie a judaizmie postacią taką jest Filon Judejczyk, zwany też Filonem z Aleksandrii (ok. 20 p.n.e.40 n.e.; będący pomostem intelektualnym pomiędzy cywilizacjami żydowską i helleńską.
Historia bezzałogowych statków powietrznych sięga wstecz znacznie dalej niż idea lotu załogowego. Prekursorów tego rodzaju lotnictwa można już odnaleźć w starożytnym świecie, gdzie ówczesna wiedza pozwalała na konstruowanie zabawek związanych z lotnictwem, a które dzisiaj określilibyśmy mianem „bezzałogowe”. W dalszej kolejności rozwój lotnictwa bezzałogowego następował równolegle z lotnictwem załogowym. Począwszy od pierwszego lotu braci Wright w 1903 roku, od którego przyjmuje się umownie początek rozwoju lotnictwa, w cieniu lotnictwa załogowego systematycznie były rozwijane konstrukcje bezzałogowe, co w epoce początków lotnictwa nie było bez znaczenia, szczególnie w odniesieniu do wykonywanych prób i doświadczeń. Podobnie jak w lotnictwie załogowym główną determinantą rozwoju samolotów bezzałogowych były nowe technologie pojawiające się stopniowo i adaptowane na potrzeby lotnictwa. Przykładem może być opracowanie systemu żyroskopowego, który miał zastosowanie w lotnictwie załogowym, ale był kluczowy dla wykonywania stabilnego lotu przez bezzałogowy statek powietrzny. Jednakże najważniejszym wynalazkiem umożliwiającym wykonywanie lotów bezzałogowych pozostaje radio oraz fale radiowe pozwalające na realizację bezzałogowego lotu kontrolowanego. Był to przełom w lotnictwie bezzałogowym i początek masowego wykorzystania różnego rodzaju konstrukcji w zastosowaniach wojskowych. Należy zauważyć, że to przede wszystkim siły zbrojne poszczególnych państw przyczyniły się do rozwoju lotnictwa bezzałogowego, a dopiero w późniejszym okresie (początek lat 90.) zdano sobie sprawę, że potencjał tkwiący w bezzałogowych statkach powietrznych może być w szerokim zakresie wykorzystany w środowisku cywilnym.